‌ای بر تاریخ شهر و شهرنشینی در ایران (تهران: نشر آبی، 1365). همچنین است دیگر کتاب‌ها و مقاله‌های وی در باره تاریخ ساخت شهر، عناصر کالبدی، شهرنشینی و… مانند: معماری و شهرسازی ایران به روایت شاهنامه فردوسی (تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی، 1377)؛ فضاهای شهری در بافت‌های تاریخی ایران (تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی، چاپ سوم، 1385)؛ بازارهای ایرانی (تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی،1380)؛ تاریخ مدارس ایران از عهد باستان تا تأسیس دارالفنون، (تهران، آگاه، 1364) و..

[10] . محسن حبیبی، از شار تا شهر (تهران: دانشگاه تهران، 1375).

[11]. شهرام یوسفی‌فر، ساختار اقتصاد شهری در ایران دورۀ سلجوقیان، پایان‌نامۀ دورۀ دكتری گروه تاریخ، به راهنمایی دکتر اللهیار خلعتبری، دانشگاه شهید بهشتی، 1382.

[12]. جلد نخست این اثر با مشخصات زیر منتشر شده است:

ـ نظری اجمالی به شهرنشینی و شهرسازی در ایران، به كوشش محمدیوسف كیانی (تهران: وزارت ارشاد اسلامی با همكاری شركت هما،

 1365).

جلد‌های دوم و سوم و چهارم این اثر نیز با این مشخصات انتشار یافته‌اند:

ـ شهر‌های ایران، به كوشش محمدیوسف كیانی (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج 2، 1366؛ ج 3، 1368؛ ج 4، 13750.

[13]. پایتخت‌های ایران، به كوشش محمدیوسف كیانی (تهران: سازمان میراث فرهنگی كشور، 1374).

[14]. The Proceedings of the International Conference on Urbanism in Islam (ICUIT), Oct, 22-28, 1989. Urbanism in Islam, Tokyo, 1989.

[15]. “مركز مطالعات فرهنگی خاورمیانه‌ای توكیو”، شهرنشینی در اسلام، 3 جلد، ترجمۀ مهدی افشار (تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی، 1383).

[1] این عنوان‌ها چندان قاطعانه به کار رفته‌اند که بر نام کتاب‌های چندی قرار گرفته‌اند. از آن میان است:

ریچارد ن. فرای، عصر زرین فرهنگ ایران، ترجمۀ مسعود رجب‌نیا (تهران: سروش، 1375)؛ محمدرضا ناجی، تاریخ و تمدن اسلامی در قلمرو سامانیان (تهران: مجمع علمی تمدن، تاریخ و فرهنگ سامانیان، 1378)؛ همو، سامانیان، دورۀ شکوفایی فرهنگ ایرانی- اسلامی (تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی، 1380). جواد هروی، تاریخ سامانیان، عصر طلایی ایران بعد از اسلام (تهران: امیرکبیر، 1380).در همین راستا آدام متز کتاب تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری (ترجمۀ علیرضا ذکاوتی قراگوزلو، تهران: امیرکبیر، 1364)را نوشته است. ریچارد فرای، در یک‌‎جا عصر زرین را در سده سوم قمری می‌داند که با اعتلای زبان عربی به وقوع پیوست و در جای دیگر با در نظر گرفتن اعتلای زبان فارسی جدید (دری) معتقد است «رنسانس ایرانی» که در واقع «رنسانس ایرانی- اسلامی» بود، در دورۀ سامانیان و در قلمرو آنها رخ داد که از این رو آن را عصر سیمین نامیده است: ریچارد نلسون فرای،  بخارا دستاورد قرون وسطی، ترجمۀ محمود محمودی (تهران: علمی و فرهنگی، 1384) ص121 و 123؛ همو، «سامانیان»، تاریخ ایران پژوهش دانشگاه کمبریج، از اسلام تا سلاجقه، گردآوری، ریچارد. ن. فرای، ترجمۀ حسن انوشه (تهران: امیرکبیر، 1363). ص 128.