وجوه نقد از جمله منابع مهم و حیاتی هر واحد اقتصادی است و در بسیاری از تصمیمات مالی و مدل‌های ارزیابی طرح‌های سرمایه‌گذاری و برخی تجزیه و تحلیل‌های سنتی و جدید مدیریت مالی نقش اساسی را ایفا می‌نماید  بررسی ادبیات حسابداری نیز نشان‌گر آن است كه درباره اهمیت جریان‌های نقدی توافق عمومی وجود دارد . در چارچوب نظری حسابداری و مالی كشورهای مختلف (كه تعیین‌كننده هدف، وظیفه و محدودیت‌های حسابداری و گزارش‌گری مالی است)، توجه خاصی به جریان‌های نقدی مبذول شده است. توجه خاص به جریان‌های نقدی به حدی بوده است كه در اكثر كشورها از جمله ایران این مهم به عنوان یكی از اهداف حسابداری و گزارش‌گری مالی بیان شده است، زیرا جریان نقد از نظر تئوریكی در زمینه تصمیم‌گیری نظیر ارزیابی ریسك مربوط به مقدار و زمان وام و پیش‌بینی میزان اعتبار و ارزش‌گذاری شركت و فراهم آوردن اطلاعات اضافی برای بازار سهام و ….. می‌تواند مفید واقع شود.
-2) بیان مسئله

اغلب مطالعات پیشین به این امر پرداخته‌اند که چرا شرکت‌ها اقدام به نگه‌داشتن وجوه نقد می‌نمایند و در این راستا به نتایجی‌ هم رسیده‌اند (پین‌كوتز و همكاران، 2006؛ كالكوا و لینس، 2007؛ فلوی و همكاران، 2007؛ هارفورد و همكاران، 2008؛ براو، 2009؛ تنگ، 2009؛ دروبتز و همكاران، 2010؛ پال و فرندو، 2010). انگیزه‌های محتاطانه و محافظه‌كارانه نشان از آن دارد که شرکت‌ها در زمانی که انتظار یک شوک جریان نقدی معکوس را دارند، به منظور تامین مالی برای سرمایه‌گذاری‌های جدید و یا حصول به تعهدات کوتاه‌مدت از دارایی‌های نقدی بهره می‌گیرند (فالكندر و ونگ، 2006؛ میلو و همكاران، 2008). نگه‌داشتن دارایی‌های نقدی ماهیتاً موجب می‌شود تا در هنگام وقوع کسر نقدینگی از تامین مالی خارجی که هزینه‌های گزافی را به همراه دارند پیش‌گیری شود (لمونت و همكاران، 2001؛ كالكیوا و لینس، 2007؛ بائو و همكاران، 2012). به عنوان مثال باتس و همكاران (2009)موفق به ایجاد رابطه‌ای میان افزایش رشد نقدینگی و تقاضای سیالیّت فزاینده برای تعدیل شوک جریان‌های نقدی شدند.
آلمیدا و همكاران(2004)[14] و ریدیک و ویتد (2009)[15] نتایج متناقضی را در مورد حساسیت جریان‌های نقدی شرکت‌ها نسبت به وجوه نقد[16] ارائه نمودند. لذا ما از مدل تجربی تکمیل شده‌‌ی(بائو و همكاران، 2012)، برای اثبات نتیجه‌گیری تحقیق صورت گرفته توسط ریدیک و ویتد (2009)، مبنی بر این که حساسیت جریان‌های نقدی نسبت به نگهداشت وجوه نقد[18] غالباً منفی می‌باشد، بهره خواهیم گرفت و به جای وجوه نقد از مجموع وجوه نقد و سرمایه‌گذاری‌های كوتاه‌مدت (هاردین و همكاران[19]، 2009) كه از این پس نگهداشت وجوه نقد می‌نامیم، استفاده خواهیم كرد. علاوه بر این فرض ما در این پژوهش بر این است که حساسیت جریان‌های نقدی نسبت به نگهداشت وجوه نقدبه صورت نامتقارن[20] می‌باشد. این عدم تقارن می‌تواند ریشه در دلایلی مختلف داشته باشد؛ از جمله این دلایل می‌توان به قرارداد‌های پروژه‌های تعهدآور[21] (لازم الاجرا)، عدم ابراز اخبار ناخوشایند[22] و هزینه‌هاینمایندگی[23] اشاره نمود. با استفاده از نمونه‌های در بردارنده شرکت‌هایپذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های 1385 تا 1390 (دوره شش ساله)،به اثبات این امر خواهیم پرداخت که حساسیتجریان‌هاینقدینسبت به نگهداشت وجوه نقد در زمانی که شرکت در محیطی با جریان نقدی مثبت[24] قرار می‌گیرد، منفی می‌باشد و این امر با یافته‌های ریدیک و ویتد (2009)، سازگار است؛ از سوی دیگر این حساسیت در زمانی که شرکت با جریان نقدی منفی[25] مواجه می‌شود، مثبت می‌باشد(بائو و همكاران، 2012). در وهله بعد شرکت‌ها را در دو گروه شرکت‌های دارای محدودیت مالی و شرکت‌های فاقد محدودیت مالی[26]با توجه به چهار معیار شاخص [27]ww (ویتد و وُو، 2006)، سود تقسیمی[29] (بائو و همكاران، 2012)،، اندازه شركت[30] (ارسلان و همكاران،[31] 2006؛ ازکان و ازكان[32]، 2004) و امتیاز كل تعدیلی شركت‌ها (بائو و همكاران، 2012)، تقسیم‌بندی کرده و نتیجه خواهیم گرفت که عدم تقارن حساسیت جریان‌های نقدی نسبت به نگهداشت وجوه نقدبه طور پیوسته در هر دو گروه به قوت خود باقی خواهد ماند. شرکت‌های دارای محدودیت مالی در قیاس با گروه دیگر کم‌تر مستعد سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید و طرح‌های جاری فاقد سوددهی می‌باشند؛ این بدان دلیل است كهتأمین مالی خارجی برای این شرکت‌ها امری دشوار می‌باشد (اریكسون و ویتد[33]، 2000).2000). تمامی نتایج بدست آمده از فرضیه‌های اصلی ما مبنی بر این که شرکت‌ها در ارتباط با دارایی‌های نقدی خود، در مواجه با جریان‌های نقدی مثبت و منفی دارای سطوح مختلفی از پاسخ می‌باشند، پشتیبانی خواهد کرد.بنابراین هدف اصلی پژوهش ما بررسی رابطه بین حساسیت نامتقارن جریان‌های نقدی و نگهداشت وجوه نقد شرکت‌ها با تاکید بر محدودیت های مالی و نظارت های خارجی می باشد.