شده روی چشم انسان سبب آسیب‌هایی از کدر‌شدن شدید و همیشگی قرنیه و از دست دادن بینائی تا آسیب‌های گذرای جزئی و ناراحتی، بسته به اینکه غلظت محلول‌ها زیاد یا کم بوده باشد، شده‌اند[2]. استنشاق غلظت زیادی از فرمالدئید سبب التهاب شدید لوله تنفسی شده که در دو مورد به مرگ منجر گردید. در مورد اشخاص حساس واکنش‌های آسمی خاص ممکن است در اثر تماس کوتاه در غلظت حدود ppm 3 ایجاد شود[8]. بلعیدن یا فروبردن فرمالدئید می‌تواند سبب کاهش دمای بدن شود. علائم مربوط به فروبردن فرمالدئید عبارتند

 از: یرقان یا زردی، فساد خون در اشخاص مبتلا به بیماری قند یا دیابت، و وجود خون در ادرار. علائم مربوط به استنشاق فرمالدئید عبارتند از: ورم غشاء مخاط بینی، نابویائی، اسپاسم حنجره، التهاب معده و روده و آماس نای[9].

در یک بررسی از 57 نفر مومیائی کننده که در معرض غلظت اتمسفری زیر ppm2 بودند علائم زیادی از اثرات التهاب روی چشمها (81%) و بینی و گلو (75%) وجود داشت. سایر اثرات تنفسی شامل سرفه (33%) تنگی قفسه سینه (23%) خس‌خس‌کردن سینه (12%) کوتاهی تنفس (11%) بوده است. بر اساس این نتایج، 10% مبتلا به برونشیت حاد و 30% مبتلا به برونشیت مزمن بودند. در این بررسی هیچ گروه کنترلی به‌کار برده نشده و نیز کشیدن سیگار در نظر گرفته نشد[10]. در غلظت‌های ppm10-1 التهاب قابل ملاحظه چشم در اولین تماس ممکن است ایجاد شود، در حدود ppm 4 اشکریزی اتفاق می‌افتد[11]. حد مجاز تماس با فرمالدئید توسط سازمان‌های بهداشت جهانی مانند EPA، ACGIH در سال 1985 به میزان ppm2 در محلول و 4/2 میلی‌گرم در متر‌مکعب هوا تعیین شده است. همه کسانی که با مواد جامد حاوی فرمالدئید و یا محلول‌های غلیظ آن سروکار دارند و یا در تماس با گاز آن قرار می‌گیرند باید به دقت شیوه‌های حفاظتی را در نظر بگیرند و بایستی تهویه کافی و قوی در اختیار داشته باشند تا غلظت را در کمتر از ppm 2 نگهداری کنند. برای ایجاد ایمنی در مکان‌هایی که با فرمالدئید سروکار دارند بایستی محلول‌های فرمالدئید در ظروف بسته حمل و نقل گردند. در مکان‌هایی که لازم است افراد در محیط‌های سربسته با غلظت فرمالدئید بیش از حد مجاز کار کند استفاده از ماسک ضروری است. وسائل کمک‌های اولیه مخصوص جهت چشم و پوست به همان صورتی که برای مواد شیمیایی محرک لازم است در این موارد نیز توصیه می‌شود. در مواقعی که ترشحات این مواد به داخل چشم وارد می‌شود اقدامات فوق العاده فوری باید انجام شود تا از انعقاد سطوح کرونه جلوگیری شود. در مورد کسانی که قبلاً به عوارض پوستی و یا بینایی یا تنفسی دچار بوده‌اند دقت و توجه خاص باید مبذول شود. تحریکات پوستی ناشی از تماس با محلول فرمالدئید می‌تواند به‌وسیله شستشو با آب و صابون بهبود یابد لذا بعد از تماس با آن نبایستی شستشو با آب و صابون را فراموش کرد[5]. در مورد سرطان‌زایی فرمالدئید نیز تحقیقاتی صورت گرفته است که برابر آخرین اطلاعات علمی فرمالدئید در رده موادی قرار می‌گیرد که در فرآیندهای صنعتی به‌کار رفته و سرطان‌زایی آنها مشکوک است و این مسئله بر پایه واقعیت‌های محدود اپیدمیولوژیکی و گزارش‌های منحصر بفرد قرار دارد و یا آنکه ایجاد سرطان در یک یا چند گونه از حیوانات و برطبق روش‌های مناسب آزمایشگاهی از آنها به‌وقوع پیوسته است[4،3].