بی شک درک سخن و پیام خدا از قرآن کریم، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثّر در تربیت انسان است. انسانی که زندگی‏اش در پرتو آموزه‏ها و معارف قرآن کریم شکل می­گیرد، به همان نسبت، از موفقیت و سعادت برخوردار است.

حال اگر این آشنایی و ارتباط از دوران کودکی باشد، به برکت ویژگی‏های سنی این دوره به ویژه ماندگار بودن آن، می‌تواند در مسیر زندگی فردی و اجتماعی انسان نقش بسزایی داشته باشد. بر این اساس، والدین، برنامه‌ریزان و مربّیان، همواره بر موضوع آموزه‏های قرآن کریم، تأکید جدّی دارند.

هدف از تربیت قرآنی در روایات اسلامی، تربیت یک انسان سالم، متعادل و متکامل در تمام ابعاد فکری، معنوی و فردی بوده و این یک

 هدف کلی است که باید در تمام مراحل زندگی مورد توجه قرار گیرد.

اگر تربیت قرآنی فرزندان بر مبنای خودآگاهی، خودکفایی و خودگردانی باشد، کودکان می‌توانند در نتیجه این تربیت، به ‌تدریج در تمام مسایلی که با آن مواجه‌اند، خلّاق و فعال، راه اصیل زندگی را بیابند و مسیر موفقیت خود را باز کرده و برای سرنوشت خطیر خود تصمیم بگیرند.

تربیت قرآنی یعنی این‌که انسان علاوه بر سلامت روح و روان، بر اساس عقیده‌ای پاک و راسخ و آرمانی الهی کار کند و خود را با الگوهای انسان کامل هماهنگ سازد و از سوی دیگر به منافع شخصی و اجتماعی خود توجه کرده و با خودباوری و به کمک معنویت و ابعاد متعالی وجود خویش، گرایش‌های دنیوی را تعدیل کند، به اهل‌بیت عصمت و طهارت:به عنوان مدل‌های زندگی برتر عشق و علاقه داشته و نیز جایگاه والدین و خانواده، برایش مهم باشد.

بر این اساس، مقیّد شدن تربیت به آموزه‏هاى دینى و مذهبى، رمز دست‏یابى به آرامش، سعادت و كمال مطلوب در هر دو سراست. لذا اگر به فرایند تربیت، كه امرى پیوسته و همیشگى است، از دوران كودكى و حتى پیش از آن توجه شود، نتایج فردى و اجتماعى فراوانى به دست مى‏آید. البته تأكید آموزه‏هاى دینى و روان‏شناسى بر دوران كودكى، به این معنا نیست كه جریان رشد و تربیت انسان، تنها محدود به این دوره است، بلكه پرورش و تربیت انسان در سراسر عمر او تداوم دارد و امكان تحول و سازندگى نیز همواره وجود دارد. در میان مراحل رشد انسان، دوران جنینى، شیرخوارگى و هفت سال اول بیش از دیگر مراحل مورد توجه روان‏شناسان و پیشوایان دینى قرار گرفته است. از این‏رو، آگاهى والدین و دست‏اندركاران امر تعلیم و تربیت از مراحل رشد، ویژگى­ها، انتظارات و نیازهاى كودك در هر دوره، در دست‏یابى به اهداف تربیت تأثیرگذار است. هم­چنین اصول تربیت دینى كه مورد توجه رسول خدا6و ائمه اطهار:بوده است، باید در امر تربیت دینى در نظر گرفته شود.

با توجه به این‌که در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی، در زمینه‌های مختلف قرآنی اعم از روخوانی ،  قرائت ، حفظ و… پیشرفت‌هایی خوبی داشته‌ایم، اما باید توجه داشت که آنچه موجب شده تا این كتاب مقدس، نه تنها پس از هزار و چهارصد سال، بلكه حتی برای دهه‌های بعد از وفات پیامبر6، نیز طراوت و تازگی خود را از دست ندهد، اتكای الفاظ قرآن بر معانی است. به عبارت دیگر چون الفاظ و ظواهر از معانی بلند و ماورای زمینی برخوردار هستند، رنگ آن معانی را گرفته‌اند و فراتر از زمان شده‌اند. از این‌رو هیچ‌گاه كهنه و خسته كننده نمی‌شوند. لذا تلاوت قرآن به سبك‌های مختلف، حفظ قرآن با شیوه‌های مختلف، حفظ اعداد آیات و … در محدوده‌ای خاص، جذّابیت دارد و ممکن است پس از مدتی، چون جذّابیت خود را از دست می‌دهد، لذا موجب جلب توجه كمتری می‌شود. اگر قرآن كریم و پیامبر گرامی اسلام6و ائمه:، به حفظ و تلاوت زیبای قرآن توصیه می‌كردند، برای آن بود كه موجب توجه بیشتر و عمل به قرآن شود نه آن كه ظاهری از قرآن مورد توجه قرار گیرد و به اهداف اصلی بی مهری شود. بنابراین باید بیش از پیش در جهت گسترش آموزه‌های قرآنی در بین تمامی اقشار جامعه خصوصاً کودکان کوشید.

امید است که این پژوهش، در جهت نهادینه شدن آموزه‌های قرآنی، تحقق امر خطیر تربیت قرآنی کودکان و آشنایی نهادهای مسئول با مجموعه اصول و روش‌های تربیتی، مؤثّر واقع گردد.