:

با توسعه تکنولوژی های ارتباطی مثل استفاده از اینترنت هر فرد می تواند با داشتن یک نام کاربری به صورت خصوصی از اینترنت استفاده نماید و همچنین میتواند از طریق تلفن همراه تماس صوتی ، تصویری و پیام متنی داشته باشد . رسانه های فردی رسانه هایی هستند که یک فرد به تنهایی از آن استفاده میکند . همواره به نظر می رسد همه صنایع ارتباطی قبلی ضمن فردی بودن ، به حوزه فردی فرد استقلال نمی بخشیده و بستر توسعه فردی را فراهم نمی کرده است . اینترنت و تلفن همراه مهمترین تکنولوژی فردی است که ضمن «خلوت مستقل فردی» رابطه اجتماعی فرد را در یک بستر شبکه ای معنا دار کرده است . اگر عناصر مادی نیاز های فردی را در یک تعامل اجتماعی عناصری مثل لباس ، وسیله حمل و نقل و وسایل شخصی زندگی فرد بدانیم اینترنت و تلفن همراه نیز به نیاز های فردی و اجتماعی فرد اظافه شده است .

ارتباط انواعی دارد که در طول تاریخ از ارتباط چهره به چهره یا رو در رو 1 به عنوان ساده ترین و بی واسطه ترین ارتباط میان انسان ها آغاز شده تا به پیچیده ترین گونه های ارتباط با واسطه و بی واسطه تصنعی امروزین رسیده است . (دوران ، 1381 ، 27) بنابراین اقتضای وضعیت و شرایط حاکم بر جامعه به لحاظ دانش و ابزار کار ، در هر عصری از زندگی انسان ایجاب میکند . تا مردم با توجه به موقعیتی که در آن به سر می برند ارتباط های خود را مطابق با امکانها و شرایط موجود تنظیم کنند . ) محسنیان راد ،1378،487) ارتباط کلامی را می توان با اهمیت

 ترین نوع ارتباط های انسانی بشمار آورد . از جمله ویژگی های ارتباط کلامی نسبت به سایر ارتباط ها توام بودن ارائه ی کلمه ها با احساس های گوینده است شاید در یک تماس با تلفن همراه و یا فرستادن یک متن از طریق ایمیل و شبکه های اجتماعی بتوان به مدد ذهن و با استفاده از توانایی هایی در به کار گیری کلمه ها به توصیف اعجاب انگیز صحنه هایی از واقعیت ها و هستی پرداخت اما بدیهی است خواندن یا شنیدن از طریق تلفن همراه و اینترنت هر چند که با توصیف استادانه ای همراه باشد لیکن فاقد آن جنبه های احساسی است که در ارتباط کلامی وجود دارد . محیط پیرامونی ، همواره به عنوان یک محرک در انسان تاثیر می گذارد و احساس را تحت تاثیر قرار می دهند . احساس انسان از طریق تحریک عامل های خارجی صورت می گیرد و اندام های درونی مثل گوش با شنیدن ، زبان با چشیدن ، چشم با دیدن و بینی با بوییدن و سایر اندام های دیگر با وظایفی که بر عهده دارند با انتقال محرکهای بیرونی به درون بدن احساس را در انسان ایجاد می کند . (ساروخانی ،1371،19) از همین منظر مطالعات مربوط به رسانه های فردی و ارتباطات چهره به چهره ساز و کارهای متفاوتی را نیاز دارد .[1]

بیان مسأله:

پژوهش حاضر کوششی است در پاسخ به این سوال که : « رابطه استفاده از رسانه های فردی با ارتباطات چهره به چهره ار نظر دانشجویان چگونه است؟ »

امروزه فناوری های نوین که بخش عظیمی از آنها در قالب رسانه های جمعی یا فردی نمود پیدا می کند ، دل مشغولی عمده نسل های جوان است . به عبارتی جوانان بیشترین مصرف کنندگان رسانه های فردی مانند : اینترنت و تلفن همراه هستند .

جوانان نیاز به کسب آگاهی و اطلاعات و کسب تجارب عاطفی و لذت بخش دارند . آنها خواستار تقویت پایگاه اجتماعی خود و نیزکسب اعتماد بیشتر اطرافیان و دوستان خود هستند از سوی دیگر با توجه به گسترش قارچ وار تکنولوژی ارتباطی و تسهیل شدن راه های ارتباط با دیگران هنوز هم ارتباطات چهره به چهره بیشترین اثر را دارد و فرد به دنبال آن است که چنین ارتباطی را گسترش دهد اگر چه گاهی فرد به روشهای جایگذین برای خلاء این ارتباط چنگ میزند اما در نهایت ارتباطات چهره به چهره جایگاه خودش را حفظ کرده است .

امروزه افراد به انواع وسایل ارتباطی دسترسی دارند آنها با تلفن همراه شخصی با دوستانشان صحبت میکنند ، پیام کوتاه متنی یا تصویری می فرستند ، ارتباط تصویری با هم دارند ، عکس و فیلم میگیرند و به موسیقی گوش میدهند آنها از طریق اینترنت و شبکه های اجتماعی با افراد بیشتری ارتباط برقرار میکنند . افرادی که آنها را نمی شناسند و خود نیز میتوا نند هویتشان را به راحتی پنهان کنند . اینگونه ارتباط میتواند لذت بخش باشد . استفاده از رسانه های فردی که افراد در اختیار دارند . در روابط شان با دوستان و آشنایان تاثیر میگذارد  آنها به این ارتباط فردی عادت کرده و خشنود می شوند . به همین دلیل آنها استفاده فردی از رسانه ها را به کنار دوستان بودن را ترجیح خواهند داد . بدیهی است یک فرد در مقابل اوضاع ، مسأله و رویداد های محیط خود احساسات ، نگرش ها و واکنش های خاصی نشان میدهد .

امروزه یکی از ویژگی های تمدن بشری ، بستگی به نوع ارتباط بین انسانها و میزان گسترش آن دارد ، چرا که مبادله اطلاعات و اندیشه ها میان افراد ، یکی از برترین نیازهای زندگی اجتماعی است . مجرای ارتباطی ، به عنوان حلقه واسط ، فرد را به جامعه متصل می کند و زمینه انتقال اطلاعات و تجربیات به او را فراهم می سازد از آنجا که انسانها با احساسات سرو کار دارند و در ارتباطات چهره به چهره این احساس به راحتی رد و بدل می شود . و نیازی به تلاش برای توضیح احساسات نیست ، این نوع ارتباط از ویژگی خاص بر خوردار شده است . علاوه بر آن در ارتباطات چهره به چهره معنی و مفهوم را از ارتباطات غیر کلامی که شامل حرکات اندامی می شود دریافت می کند در ارتباطات چهره به چهره معنای بیشتری از فرد فرستنده پیام به گیرنده پیام ارسال می شود . و بازخورد این ارتباط هم بیشتر است .

استفاده کنندگان از رسانه های فردی از طریق صفحه مانیتور یا تلفن همراه با دیگران ارتباط نگارشی یا صوتی بر قرار میکنند افراد در محیط های اجتماعی به دلایل متعدد از جمله ، وجود چشم های ناظر والدین ، انواع کنترل های اجتماعی ، قانون ، خجالت ، بر خورد چهره به چهره و شناخته شدن ، واکنش و رفتار دیگران در برقراری ارتباط با افراد محتاط هستند .

ارتباطات بین فردی در فضای مجازی به طرزی متفاوت از فضای واقعی رخ می دهد . چرا که نشانه های مورد استفاده افراد در شکل دادن به برداشت هایشان از هم و ابزار هایی که از آنها در آفرینش این ادراکات بهره می گیرند با برداشت های موجود در فضای واقعی نا همسان می باشد و در واقع این فضا امکان شکل تازه ای از تعاملات دو سویه را بین افراد فراهم آورده است اما در هر حالی ورود افراد به این فضا و برقراری ارتباط با دیگران و حتی محیطی که فرد بعد از ورود به اینترنت به آن سر می زد به شدت متاثر از اهداف آنها از برقراری ارتباط می باشد که متعاقباًبر رفتار ارتباط گران نیز اثر شگرفی دارد .

اما در همین حال ، برخی از مشاهده گران ، به بر خط بودن تعاملات به عنوان مثال های آرمانشهری وجود روابط قوی ، بدون توجه به نژاد، جنسیت یا جغرافیا ، اشاره می کند . برای مثال گفته جان بری بارلو درباره تحول اجتماعی مثبت و ریشه ای که شبکه به همراه می آورد ، چنین است : « با توسعه اینترنت ، و با انحراف فزاینده از ارتباط بین کامپیوترهای شبکه ای ، ما در میانه عمده ترین تحول تکنولوژیکی از زمان کشف آتش هستیم… می خواهم بتوانم بطور کامل با آن آگاهی تعامل کنم که برای ارتباط با آگاهی من در تلاش است .. ما اینک به سرعت در حال ایجاد فضایی هستیم که در آن مردم این سیاره چنان نوعی از رابطه ارتباط را بتوانند داشته باشند . »

در عین حال بدبین ها از پیامد های روابط بر خط بر اجتماعات سنتی زندگی واقعی سخن می گویند . در نتیجه مفسر مجله تگزاس آقای جیم هایتاور هشدار می دهد : « چگونه این همه تحیر و گیجی ، ما را به طور الکترونیک بهم می پیوندد در حالیکه ما را با مشغول کردن هر چه بیشتربه کامپیوتر ها و صفحات نمایش ( به جای نگاه کردن صورت همنوع انسانی خود) از یکدیگر باز میدارد . » (دوران ،1381،99)

در دسترس بودن و گسترش تلفن همراه و اینترنت و نفوذ بر ذهنیت افراد باعث گسترش زمان حال و نادیده گرفتن گذشته و آینده شده است . به عبارت دیگر کاربر هر لحظه خود را در زمان حال می بیند و بر این مبنا برنامه زندگی و تعاملات و ارتباطات چهره به چهره خود را تنظیم می کند . رسانه های فردی در غلبه انسان بر تنهایی و اثبات خود و بیان اعتماد بنفس پرداخته اند از این منظر هنگامی که در یک موقعیت اجتماعی فردی با تلفن همراه خود صحبت میکند و یا از اینترنت استفاده میکند در حقیقت به اطرافیان می فهماند که اواگر چه در این جمع تنها و گمنام است اما بیرون از این ، دارای روابط و شبکه اجتماعی است. و با استفاده از این رسانه های فردی از دیگر اعضای حاضر در اجتماع یا دوستان تاثیر نمی پذیرد .