ها). شیوه ی استدلال درست در زندگی انسان اهمیت فزاینده ای دارد. استدلال نادرست افراد، اغلب مشکلات و نتیجه گیری های نادرستی را برای آن ها به وجود می آورد که سبب خدشه دار شدن روابط، باورهای ذهنی غلط و حتی مشکلات روانی منجر می شود. امروزه روانشناسان بر این باور هستند که برخی از بیماری های روانی انسان ریشه در باورها و استدلال ها و شناخت های نادرست افراد دارد (زارع و مصطفائی، ۱۳۹۳).

تفکر در رأس فعالیت های شناختی، قرار دارد که مشتمل بر استدلال، تصمیم گیری و ارزشیابی، حل مسئله و غیره است (هالی آک و ماریسون[۲۲۳]، ۲۰۰۵). از طرفی دوره نوجوانی سن ظهور عملیات صوری است؛ عملیاتی که به فرد امکان می دهد خودش را از زمان حال جدا کند. در این دوره، موقعیت ادراکی وابسته به عینیت که کودک را محدود می کند از بین می رود و نوجوان می تواند به سوی احتمالات و آنچه در حال حاضر وجود ندارد، حرکت کند. همچنین یکی از ویژگی های نوجوانان، توانایی آنان در گیرانداختن بزرگ سالانی است که استدلال غیرمنطقی دارند. زمانی که استدلال در نوجوانان تحول می یابد، آن ها نیز از همان ظرفیت استدلالی بهره می برند که در بزرگ سالان وجود دارد. هرچند تعداد طرحواره های آنان نسبت به بزرگ سالان محدودتر است (پیاژه[۲۲۴]، ۱۹۶۳؛ به نقل از وادزورث[۲۲۵]، ترجمه امین یزدی و صالحی فدردی، ۱۳۸۷). درواقع می توان گفت که رشد این توانایی در نوجوان او را قادر می سازد تا مسائل مختلف را مورد تجزیه وتحلیل قرار داده؛ مهارت های ارتباطی او را افزایش داده و به او کمک کند تا در بحث و گفتگو بر موضع خود تأکید نماید؛ و همین برای نوجوان احساس خوشایندی در پی دارد. از طرفی با توجه به این که نوجوانی سنی است که استقلال خواهی یکی از ویژگی ها و نیز یکی از نیازهای اساسی نوجوان است؛ درنتیجه، توانایی استدلال که به او اجازه می دهد تا بر موضع خود تأکید نماید، تأثیر زیادی بر ارضای حس استقلال خواهی او دارد و ارضای این نیاز نیز به سبب مهم بودن آن برای نوجوان، باعث بالا رفتن رضایت از زندگی او می شود.

باید توجه داشت که به لحاظ نظری نیز استقلال یکی از ابعاد بهزیستی از دیدگاه ریف به شمار می رود (علیزاده، ۱۳۹۲).

فرضیه پنجم: بین مقیاس «پرخاشگری کلامی» با رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه وجود دارد؛ که با توجه به یافته ها هم برای مادر (قضاوتی که فرزند درمورد پرخاشگری کلامی مادر دارد) و هم برای فرزند معنی دار است. این یافته با پژوهش کوکیانن، سالمیوالی، جورکویست، اوسترمن، لاتینن، کوستامو و لاجراسپتس[۲۲۶] (۲۰۰۵) همسو است که نشان داد همه انواع پرخاشگری با جوانب مختلف بهزیستی، همبستگی مثبت و معنادار دارد.

وقتی افراد، رفتارها و واکنش های مثبت هنگام گفتگو نشان می دهند، این مسئله موجب سرزندگی، شادابی و رضایت در روابط می شود. راهبردهای کلامی سازگارانه و مستقیم به افراد کمک می کند تا موضع گیری مثبتی داشته باشند، احساسات خود را نشان دهند، د ر جست وجوی موافقت طرف مقابل باشند، باهم بر روی مسائل به توافق برسند و به یکدیگر اعتماد کنند(کاناری و کاپچ[۲۲۷]، ۱۹۸۸؛ به نقل از دیباجی فروشانی و همکاران ، ۱۳۸۸) و درنتیجه افراد قادر خواهند بود احساس موفقیت حاکی از تسلط بر مشکلات را به یاری هم و درحالی که در یک گروه قرار گرفته اند، تجربه کنند (دیباجی فروشانی و همکاران ، ۱۳۸۸). هنگامی که بین فرزندان و والدین جو بحث و گفتگو وجود داشته باشد، و اعضای خانواده باهم در مورد مسائل گوناگون صحبت کنند، فرزندان در زمان بروز تعارض با والدین از شیوه هایی استفاده می کنند که هم شامل قاطعیت و هم مشارکت باشد (سپهری و پاکدامن، ۱۳۸۹). اما درصورتی که رابطه میان والدین و فرزندان، به جای گفتگوی مؤثر، همراه با تحقیر و فریاد و بی اعتنایی به یکدیگر بوده و فضایی آکنده از پرخاشگری وجود داشته باشد، فرزندان احساس می کنند که والدین، آنان را درک نمی کنند و برایشان اهمیت قائل نیستند. درنتیجه عزت نفس آن ها رشد نمی کند، احساس حقارت می کنند، به عواطف و احساسات دیگران توجه نمی کنند و این وضعیت نابسامان می تواند سبب کاهش کیفیت زندگی نوجوان و رضایت از زندگی او باشد. همچنین قرار گرفتن در معرض پرخاشگری کلامی والدین می تواند افسردگی، خشم، خصومت و علائم تشنج را در پی داشته باشد و از این طریق نیز به صورت غیرمستقیم بر رضایت از زندگی فرزندان تأثیر گزار باشد (تیچر، سامسون، پولکاری و مک قرینری[۲۲۸]، ۲۰۰۶؛ به نقل از گان لوگسون، کریس جانسون، ایرناس دوتیر و سیگ فوس دوتیر[۲۲۹]، ۲۰۱۱).

فرضیه ی ششم: بین مقیاس «پرخاشگری فیزیکی» با رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه وجود دارد؛ که با توجه به یافته ها برای مادر و فرزند معنی دار است. این یافته بامطالعه مک دونالد، پیکوئرو، والیوس و زولینگ[۲۳۰]، ۲۰۰۵) هماهنگ است که نشان داد سطوح بالاتر رضایت از زندگی با خشونت کمتر مرتبط است. در تبیین این یافته می توان گفت نوجوانانی که دست به پرخاشگری می زنند، والدینی دارند که فاقد مهارت های کنار آمدن مؤثر با فرزندانشان هستند. به همین دلیل چرخه ای از تعاملات رفتاری خشونت آمیز به جریان می افتد، به این صورت که استفاده ی والدین از تنبیه بدنی، احتمال رفتار پرخاشگرانه را در فرزند افزایش داده و این خود باعث تعارض بیشتر شده (برجعلی، ۱۳۹۲)؛ شکاف عاطفی بین والدین و فرزند به وجود می آید و این مسئله باعث نارضایتی نوجوان از زندگی خواهد شد. علاوه بر این نوجوان که به دنبال استقلال است، وقتی با پرخاشگری فیزیکی از سوی والدین مواجه می شود، مثل این است که والدین آنان را مانند کودکی تصور می کنند که همچنان از تنبیه بدنی و شیوه های مشابه استفاده می کنند؛ و این سبب تحقیر فرزند می شود. اگر این پرخاشگری در حضور دیگران انجام گیرد، به مراتب تأثیر بدتری خواهد داشت.

همچنین پرخاشگری فیزیکی نسبت به والدین وقتی از سوی فرزند اتفاق بیفتد (مخصوصاً در سنین ۱۵-۱۴ سال)، به دلیل قباحتی که ازلحاظ فرهنگی دارد، می تواند اثر بسیار بدی در رابطه میان والد و فرزند بگذارد و درصورتی که با پشیمانی فرزند همراه باشد، می تواند تا مدت ها ذهن او را مشغول کرده و باعث عذاب وجدان او شود تا جایی که حتی فرزند نتواند خود را ببخشد و همین باعث برهم خوردن شرایط روحی نوجوان شده که یکی از پیامدهای آن می تواند کاهش رضایت از زندگی او باشد. در صورتی هم که با پشیمانی فرزند همراه نباشد، و بازهم تکرار شود، می توان گفت حاکی از روابط بسیار آشفته میان والد و نوجوان است، و با توجه به فرضیه دوم با کاهش رضایت از زندگی همراه خواهد بود.

محدودیت هاوپیشنهاد ها

محدودیت ها

این پژوهش فقط بر روی دانش آموزان سال سوم متوسطه دوره اول شهرستان نمین (راهنمایی) انجام گرفته، لذا برای تعمیم نتایج به سایر مقاطع تحصیلی و دانش آموزان سایر مناطق، باید جانب احتیاط را رعایت کرد.

پیشنهادهای کاربردی

انتقال یافته های این پژوهش به والدین دانش آموزان برای توجه آن ها به اهمیت رابطه ی والد – فرزند و تأثیر آن بر زندگی فرزند

برگزاری جلسات ویژه برای معلمان و انتقال یافته های این پژوهش به آن ها، به خصوص تأکید بر اهمیت خودپنداره ی تحصیلی دانش آموزان و نقش معلمان در شکل گیری آن

استفاده ی مشاوران مدارس از یافته های این پژوهش در مشاوره با دانش آموزان

پیشنهادهای پژوهشی

انجام این پژوهش به صورت مطالعه طولی و مقایسه نتایج آن در فواصل زمانی مختلف

بررسی جوانب مختلف خودپنداره (شغلی، اجتماعی و…)، علاوه بر خود پنداره تحصیلی

انجام این پژوهش در مورد دختران و پسران به صورت جدا

استفاده همزمان از فرم تعارض با پدر و مادر برای بررسی تعارض والد – فرزند

انجام این پژوهش در میان دانش آموزان سایر مقاطع تحصیلی

انجام این پژوهش بر روی دانش آموزان سایر شهرها با تفاوت های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و…

فهرست منابع

منابع فارسی

ابوالقاسمی، عباس. (۱۳۹۰). ارتباط تاب آوری، استرس و خودکارآمدی با رضایت از زندگی در دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پایین. فصلنامه مطالعات روان شناختی. ۳(۷). ۱۵۱-۱۳۱٫

ابوئی مهریزی، محبوبه؛ طهماسیان، کارینه و خوش کنش، ابوالقاسم. (۱۳۸۹). تأثیر آموزش مدیریت خشم بر مهارت های خود نظم دهی خشم و تعارضات والد – نوجوان در دختران دوره راهنمایی شهر تهران. فصلنامه خانواده پژوهی. سال ششم. (۲۳). ۴۰۴-۳۹۳٫

اتکینسون، ریتا؛ اتکینسون، ریچارد؛ اسمیت، ادوارد؛ بم، داریل و هوکسما، سوزان نولن. (۱۳۹۰). زمینه روانشناسی هیلگارد. ترجمه محمدنقی براهنی، بهروز بیرشک، رضا زمانی، مهرناز شهرآرای، نیسان گاهان و مهدی محی الدین بناب. تهران: انتشارات رشد.

احدی، بتول؛ نریمانی، محمدی؛ ابوالقاسمی، عباس و آسیایی، مریم. (۱۳۸۸). بررسی ارتباط هوش هیجانی، سبک اسناد و خودکارآمدی با رضایت از زندگی زنان شاغل. مطالعات تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی. ۱۰(۱). ۱۲۷-۱۱۷٫

احمدی، مالک؛ نمازی زاده، مهدی و بهزاد نیا، بهزاد. (۱۳۹۲). ارتباط بین نیازهای پایه ای روان شناختی و شاخص های بهزیستی (فضیلت گرا و لذت گرا) در فعالیت بدنی معلولان جسمی – حرکتی. مطالعات روان شناسی ورزشی. سال دوم. (۶). ۱۰۴-۹۵٫

ازکمپ، استوارت. (۱۳۸۶). روان شناسی اجتماعی کاربردی. ترجمه فرهاد ماهر. تهران: به نشر. (سال انتشار به زبان اصلی وجود ندارد).

اسدی یونسی، محمدرضا؛ مظاهری، محمدعلی؛ شهیدی، شهریار؛ طهماسیان، کارینه و فیاض بخش، محمدعلی. (۱۳۹۰). تدوین و اعتباریابی پرسشنامه سنجش تعارض والد – نوجوان. فصلنامه خانواده و پژوهش. سال هشتم. (۱). ۷۰-۴۳٫

اعتمادی، احمد؛ گیتی پسند، زهرا و مرادی، میترا. (۱۳۹۲). اثربخشی درمان گروهی راه حل مدار بر کاهش تعارضات مادر – دختر در مادران. فصلنامه مشاوره و روان درمانی خانواده. سال سوم. (۴). ۵۹۰-۵۶۵٫

افشاری، سمانه. (۱۳۸۶). بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده، عزت نفس و عوامل شخصیتی با رضایتمندی از زندگی دانشجویان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

اکبری، ابوالقاسم. (۱۳۸۲). مشکلات نوجوانی و جوانی. تهران: نشر ساوالان.

برجعلی، احمد. (۱۳۹۲). اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش تعارضات والد – فرزندی در نوجوانان. مجله علوم رفتاری. ۷(۱). ۶-۱٫

بشرپور، سجاد؛ عیسی زادگان، علی؛ زاهد، عادل و احمدیان، لیلا. (۱۳۹۲). مقایسه خود پنداره تحصیلی و اشتیاق به مدرسه در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری و عادی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری. ۵)۲(. ۶۴-۴۷٫

بیابانگرد، اسماعیل. (۱۳۹۰). روش های افزایش عزت نفس در کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات سازمان انجمن اولیاء و مربیان.

بیابانگرد، اسماعیل. (۱۳۸۹). روان شناسی نوجوان. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.

بیانی، علی اصغر؛ محمد کوچکی، عاشور و گودرزی، حسنیه. (۱۳۸۶). اعتبار و روایی مقیاس رضایت از زندگی (SWLS). فصلنامه روان شناسان ایرانی. سال سوم. (۱۱). ۲۶۵-۲۵۹٫

پرکی، ویلیام دبلیو. (۱۳۷۸). خودپنداره و موفقیت تحصیلی. ترجمه سیدمحمد میرکمالی. تهران: یسطرون. (۱۹۷۰).

پیوسته گر، مهرانگیز؛ دستجردی، الهام و دهشیری، غلامرضا. (۱۳۸۹). رابطه خلاقیت و بهزیستی ذهنی در دانشجویان. مجله علوم رفتاری. ۴ (۳). ۲۱۷-۲۱۳٫

تقی زاده، محمداحسان. (۱۳۷۹). باد بی آرام نوجوانی. اصفهان: یکتا.

تمنائی فر، محمدرضا و منصوری نیک، اعظم. (۱۳۹۲). پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس رگه های شخصیتی، حمایت اجتماعی و بهزیستی معنوی. فصلنامه پژوهش های نوین روان شناختی. ۸(۲۹). ۹۲-۷۲٫

ثنایی، باقر. (۱۳۸۷). مقیاس های سنجش خانواده و ازدواج. تهران: بعثت.

جباری، طاهره. (۱۳۹۲). تأثیر آگاهی از حقوق متقابل والد- فرزند از دیدگاه آموزه های اسلامی بر کاهش تعارضات والد فرزند در دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان شهرستان گرگان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

جوشنلو، محسن؛ رستمی، رضا و نصرت آبادی، مسعود. (۱۳۸۵). بررسی ساختار عاملی مقیاس بهزیستی جامع. فصلنامه روانشناسان ایرانی. سال سوم. (۹). ۵۱-۳۵٫

حاجی حسنی، مهرداد؛ اعتمادی، احمد و آرین، خدیجه. (۱۳۹۱). اثربخشی گشتالت درمانی و درمان شناختی – رفتاری بر میزان ابراز وجود دانش آموزان پسر دوره ی راهنمایی. مجله ی پژوهش های علوم شناختی و رفتاری. سال دوم. (۳). ۱۶-۱٫

حجازی، الهه؛ صادقی، ناهید و شیرزادی فرد، میثم. (۱۳۹۲). رابطه باورهای اساسی و ادراک از روابط والدینی با بهزیستی ذهنی دانش آموزان. فصلنامه روان شناسی مدرسه. ۲(۴). ۶۱-۴۳٫

حسن زاده، رمضان؛ حسینی، سید حمزه و مرادی، ذبیده. (۱۳۸۴). ارتباط بین خود پنداره کلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان. مجله ی دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی. (۲۴). ۱۸-۱٫

خجسته مهر، رضا؛ عباس پور، ذبیح اله؛ کرایی، امین و کوچکی، رحیم. (۱۳۹۱). تأثیر برنامه موفقیت تحصیلی بر عملکرد و خود پنداره تحصیلی، نگرش نسبت به مدرسه، یادگیری شیوه موفقیت در مدرسه و سازگاری اجتماعی دانش آموزان. ۱(۱).۴۵-۲۷٫

خدابخش، روشنک؛ مهاجر بادکوبه، مرضیه و نیک آذین، امیر. (۱۳۹۲). ویژگی های روان سنجی مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر گرگان: بررسی تفاوت های جنسیتی و سنی. فصلنامه مطالعات روان شناختی. ۹(۱). ۱۴۴-۱۲۱٫

خدامی، فاطمه. (۱۳۹۱). بررسی اثربخشی آموزش حل تعارض به مادران و به دختران نوجوانشان بر بهبود روابط میان آن ها. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه فردوسی مشهد.

داودی، ایران؛ مزارعی کاسکانی، رقیه و مهرابی زاده هنرمند، مهناز. (۱۳۹۳). مهارت اجتماعی، رضایت از زندگی و منبع کنترل در دانش آموزان عادی و کم شنوا. مجله شنوایی شناسی. ۲۳(۲). ۷۳-۶۶٫

داودی، ایران؛ مزارعی کاسکانی، رقیه و مهرابی زاده هنرمند، مهناز. (۱۳۹۲). مهارت اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در دانش آموزان دارای نارسایی شنوایی، بینایی و عادی. فصلنامه افراد استثنایی. سال سوم. (۱۱). ۸۶-۶۵٫

دیباجی فروشانی، فاطمه سادات؛ امامی پور، سوزان و محمودی، غلامرضا. (۱۳۸۸). رابطه ی سبک های دلبستگی و راهبردهای حل تعارض بر رضایتمندی زناشویی زنان. اندیشه و رفتار. ۳(۱۱). ۱۰۱-۸۷٫

دینر، اد و سو، یونکوک. (۱۳۸۹). فرهنگ و بهزیستی درونی. ترجمه ی فیروزه غضنفری و ژانت هاشمی آذر. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. (۲۰۰۰).

رجبی، سعید؛ ابوالقاسمی، عباس و عباسی، مسلم. (۱۳۹۱). نقش عزت نفس و اضطراب امتحان در پیش بینی رضایت از زندگی دانش آموزان پسر دارای اختلال ریاضی. مجله ی ناتوانی های یادگیری. ۱(۳). ۶۲-۴۶٫

رضاپور، یوسف؛ فتحی، آیت اله؛ سرداری، مرضیه و شیرعلی پور، اصغر. (۱۳۹۰). بررسی رابطه دینداری و وضعیت اقتصادی – اجتماعی دانشجویان با رضایت از زندگی: با تعدیل گری مؤلفه های سلامت روانی. فصلنامه علمی پژوهشی روانشناسی دانشگاه تبریز. سال پنجم. (۱۹). ۸۹-۶۹٫

رئیس سعدی، رئیس حسن. (۱۳۸۶). رابطه خودپنداره ی تحصیلی، انگیزش پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بندرلنگه در سال تحصیلی ۸۶-۸۵. پایان نامه ی کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

زارع، حسین و مصطفائی، علی. (۱۳۹۳). بررسی ساختار عاملی مقیاس استدلال منطقی آناتامسون. روش ها و مدل های روان شناختی. سال چهارم. (۱۵). ۱۲-۱٫

سپهری، صفورا و پاکدامن، شهلا. (۱۳۸۹). الگوهای ارتباطی خانواده و تعارضات فرزندان و والدین. مجله ی روش ها و مدل های روان شناختی. ۱(۲). ۹۲-۷۵٫

ستوده، هدایت الله. (۱۳۹۰). روان شناسی اجتماعی. تهران: آوای نور.

سلطانی زاده، محمد؛ ملک پور، مختار و نشاط دوست، حمید طاهر. (۱۳۹۱). رابطه ی بین عاطفه ی مثبت و منفی با رضایت از زندگی دانشجویان دانشگاه اصفهان. روان شناسی بالینی و شخصیت. سال نوزدهم. (۷). ۶۴-۵۳٫

شاملو، سعید. (۱۳۹۰). مکتب ها و نظریه ها در روان شناسی شخصیت. تهران: انتشارات رشد.

شاه سیاه، مرضیه؛ بهرامی، فاطمه؛ محبی،سیامک و ترابی، یاسر. (۱۳۹۰). همبستگی بین بهزیستی ذهنی باکیفیت زندگی زناشویی زوجین. مجله ی دانشگاه علوم پزشکی قم. ۴(۵). ۶۷-۶۱٫

شریعتمدار، آسیه. (۱۳۹۱). تدوین برنامه آموزش هشیاری افزایی وجودی و هشیاری افزایی مبتنی بر اخلاق اسلامی و مقایسه اثربخشی آن ها بر افزایش رضایت از زندگی. پایان نامه ی دکتری. دانشگاه علامه طباطبائی.

شفیع آبادی، عبدالله و ناصری، غلامرضا. (۱۳۹۰). نظریه های مشاوره و روان درمانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

شولتز، دوان و شولتز، سیدنی آلن. (۱۳۹۲). نظریه های شخصیت. ترجمه ی یحیی سید محمدی. تهران: نشر ویرایش. (۲۰۰۵).

شهبازی، مریم. (۱۳۹۳). اثربخشی آموزش سبک زندگی سالم بر مبنای مدل بهداشت جهانی بر اضطراب مرگ و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام. پایان نامه ی کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

شیخی، منصوره؛ هومن، حیدر علی؛ احمدی، حسن؛ و سپاه منصور، مژگان. (۱۳۹۰). مشخصه های روان سنجی مقیاس رضایت از زندگی. اندیشه و رفتار. ۵(۱۹). ۲۹-۱۷٫

عسکری، سعید؛ کهریزی، سمیه و کهریزی، مریم. (۱۳۹۲). نقش خودکارآمدی و رضایت از زندگی در پیش بینی عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر سال سوم دوره متوسطه شهر کرمانشاه. فصلنامه روان شناسی مدرسه. سال دوم. (۲). ۱۲۶-۱۱۰٫

علیزاده، حمید. (۱۳۹۲). تاب آوری روان شناختی (بهزیستی روانی و اختلال های رفتاری). تهران: ارسباران.

عمید، حسن. (۱۳۸۹). فرهنگ فارسی عمید (جیبی). تهران: راه رشد.

عیسی زادگان، علی؛ شیخی، سیامک و اسدی مجره، سامره. (۱۳۹۳). مقایسه شادی و رضایت از زندگی در تیپ های شبانه روزی. مجله پزشکی ارومیه. (۱۰۹). ۲۰-۱۲٫

غفاری، ابوالفضل؛ و ارفع بلوچی، فاطمه. (۱۳۹۰). رابطه انگیزش پیشرفت و خود پنداره تحصیلی با اضطراب امتحان در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد. پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره. ۱(۲).۱۳۶-۱۲۱٫

غمخوارفرد، زهرا؛ امراللهی نیا، مونا و آزادفلاح، پرویز. (۱۳۹۱).بررسی پیش بینی کننده های اضطراب دوره ی کودکی بر اساس طرحواره های ناسازگار کودک و سبک های فرزند پروری مادر. نشریه علوم رفتاری. (۲۱). ۲۶۲-۲۵۳٫

فانی، حجت اله و خلیفه، مصطفی. (۱۳۸۸). بررسی رابطه ادراک از رفتار معلم با خودپنداره تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان راهنمایی شهر شیراز. فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. سال دوم. (۳). ۶۴-۳۷٫

فنونی، طلعت سادات. (۱۳۸۰). بررسی رابطه ی خودپنداره و سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دختران سال اول متوسطه منطقه ی ۱۰ آموزش وپرورش استان تهران. پایان نامه ی کارشناسی ارشد. دانشگاه تربیت معلم تهران.

قمری، محمد. (۱۳۹۲). رابطه مؤلفه های سرمایه اجتماعی و تعارض والد – نوجوان در بین نوجوانان. پژوهش های روان شناسی اجتماعی. ۳(۱۱). ۷۰-۵۹٫

کار، آلن. (۱۳۸۷). علم شادمانی و نیرومندی انسان. ترجمه حسن پاشا شریفی و جعفر نجفی زند. تهران: انتشارات سخن. (۲۰۰۴).

کجباف، محمدباقر؛ سجادیان، پریناز؛ کاویانی، محمد و انوری، حسن. رابطه ی سبک زندگی اسلامی با شادکامی در رضایت از زندگی دانشجویان شهر اصفهان. روانشناسی دین. سال چهارم. (۴). ۶۱-۷۴٫

کرمی، بختیار؛ کرمی، آزاد الله و هاشمی، نظام. (۱۳۹۲). اثربخشی آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی بر خلاقیت، انگیزه پیشرفت و خودپنداره تحصیلی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. ۲(۴). ۱۳۹-۱۲۱٫

کیامرثی، آذر و ایل بیگی قلعه نو، رضا. (۱۳۹۱). ارتباط احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی با رضایت از زندگی در دانش آموزان دختر دارای نشانه های ADHD. مجله ی روان شناسی مدرسه. ۲(۱). ۹۲-۷۶٫

گلدنبرگ، ایرنه و گلدنبرگ، هربرت. (۱۳۸۹). خانواده درمانی. ترجمه: حمیدرضا حسین شاهی براوتی، سیامک نقشبندی و الهام ارجمند. تهران: نشر روان. (۲۰۰۰).

گیتی پسند، زهرا؛ آرین، خدیجه و کرمی، ابوالفضل. (۱۳۸۷). اثربخشی درمان راه حل محور بر کاهش تعارضات والد – فرزندی در نوجوانان دختر. پژوهش های مشاوره. (۲۷). ۸۰-۶۳٫

لطف آبادی، حسین. (۱۳۹۰). روان شناسی رشد ۲. تهران: انتشارات سمت.

محسنی، هاجر. (۱۳۹۲). بررسی رابطه بین خود متمایزسازی مادران با تعارض والد فرزندی و مسئولیت پذیری دانش آموزان دختر دوره راهنمایی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

محمدی، پوران. (۱۳۹۰). تأثیر آموزش خودگردان بر حل مسئله و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان حساب نارسا دوره راهنمایی شهرستان خرامه. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.

مرادی، میترا؛ آرین، سیده خدیجه و فرخی، نورعلی. (۱۳۹۰).بررسی اثربخشی اجرای فن استعاره ی فاصله ها به شیوه گروهی بر کاهش تعارض های والد – فرزندی (پدر و دختر) در نوجوانان. پژوهش های مشاوره. (۳۹). ۵۶-۳۷٫

مرادیان فرد، سمیرا. (۱۳۹۲). بررسی اثربخشی آموزش امیددرمانی بر کاهش احساس تنهایی و افزایش رضایت از زندگی دختران نابینا (۱۶-۲۰) شهر اصفهان. پایان نامه ی کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.

منصور، محمود. (۱۳۹۰).روان شناسی ژنتیک: تحول روانی از تولد تا پیری. تهران: سمت.

میکائیلی، نیلوفر؛ افروز، غلامعلی و قلیزاده، لیلا. (۱۳۹۱). ارتباط خودپنداره و فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر. فصلنامه روان شناسی مدرسه. ۱(۴). ۱۰۳-۹۰٫

میکائیلی، نیلوفر؛ گنجی، مسعود و طالبی جویباری، مسعود. (۱۳۹۰). مقایسه تاب آوری، رضایت زناشویی و سلامت روانی در والدین با کودکان دارای ناتوانی های یادگیری و عادی. فصلنامه ناتوانی های یادگیری. ۲(۱). ۱۳۷-۱۲۰٫

میلر، جی پی. (۱۳۹۲). نظریه های برنامه درسی. ترجمه محمود مهرمحمدی. تهران: انتشارات سمت. (۱۹۸۳).

نوری ثمرین، شهرام؛ خرم بیاتیانی، غلامرضا و سراج خرمی، ناصر. (۱۳۹۲). بررسی رابطه کمال گرایی با رضایت از زندگی و پرخاشگری در بین دانش آموزان دبیرستانی. فصلنامه پژوهش های نوین روان شناختی. (۳۱). ۲۱۹- ۲۰۱٫

نیکدل، فریبرز؛ کدیور، پروین؛ فرزاد، ولی اله؛ عربزاده، مهدی؛ و کاووسیان،جواد. (۱۳۹۱). رابطه خود پنداره تحصیلی، هیجان های تحصیلی مثبت و منفی با یادگیری خودگردان. فصلنامه روان شناسی کاربردی. ۱(۲۱). ۱۱۹-۱۰۳٫

وادزورث، بی، جی. (۱۳۷۸). روان شناسی رشد، تحول شناختی و عاطفی از دیدگاه پیاژه. ترجمه سید امیر امین یزدی و جواد صالحی فدردی. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.

واندنبرگ، فردریک. (۱۳۸۶). جامعه شناسی جورج زیمل. ترجمه عبدالحسین نیک گهر. تهران: نشر توتیا. (سال انتشار به زبان اصلی وجود ندارد).

ودادیان، زهرا؛ قنبری هاشم آبادی، بهرام علی و مشهدی، علی. (۱۳۹۰). بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانواده ای بر حل تعارضات والدین – فرزندان و کاهش پرخاشگری نوجوانان دختر ۱۵-۱۴ ساله شهر مشهد. فصلنامه مطالعات روان شناسی بالینی. (۴). ۴۱-۱۹٫

هاشمی، سید مهدی. (۱۳۷۴). خودانگاره و پیشرفت تحصیلی. ماهنامه پیوند. ۴(۱۸۸). ۴۷-۴۴٫

یارمحمدی واصل، مسیب؛ قنادی، فاطمه و مقامی، حمید. (۱۳۹۲). بررسی رابطه ی خودپنداره ی تحصیلی با عملکرد ریاضی در دوره ی راهنمایی. پژوهش در نظام های آموزشی. (۲۰). ۱۶۱-۱۴۳٫

یزدی، مهشید. (۱۳۸۳). اثربخشی روش های آموزش دوجانبه و خواندن مشترک راهبردی بر درک خواندن و خودپنداره ی تحصیلی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان شهر تهران. پایان نامه ی دکتری. دانشگاه علامه طباطبائی.

منابع انگلیسی:

Abolghasemi. A,& Taklavi Varaniyab. S. (2010). Resilience and perceived stress: predictors of life satisfaction in the students of success and failure. Procedia social and behavioral sciences. 5. 748–۷۵۲٫

Alahdad. R, Alavi. M, Ninggal. T,& Mirzaei. F. (2014). Identifying major traits of personality towards life satisfaction among married students. Procedia – social and behavioral sciences. 114. 394 – ۳۹۸٫

Antaramian. S.P, Huebner. S. E, Valois. R.F. (2008).Adolescent life satisfaction. Applied psychology: AN international Review. (57).112-126.

Arslan. C, Hamarta, E, &Uslu. M. (2010). The Relationship between Conflict Communication, Selfesteem and Life Satisfaction in University Students. Educational Research and Reviews. ۵(۰۱). ۰۳۱-۰۳۴٫

Bozorgpour. F,& Salimi. A. (2012). State self-Esteem, loneliness and life satisfaction. Procedia – social and behavioral sciences. 69. 2004 – ۲۰۰۸٫

Bradford. K, Vaughn. L. T. B,& Barber. B. K. (2008). Interparental conflict, parent–child conflict, and youth problem behaviors. Journal of family issues. 29(6). 780-805.

Branje. S. J. T, Doorn. M, Valk. I, & Meeus. W. (2009). Parent adolescent conflict resolution types and adolescent adjustment. Applied developmental psychology. (30). 195-204.

Buehler. C. (2006). Parents and peers in relation to early adolescent problem behavior. Journal of Marriage and Family. )68(. 109–۱۲۴٫

Chang. L, Bride-Chang. C. M, Stewart. S &Au.E. (2003). Life satisfaction, self-concept, and family relations in Chinese adolescents and children. International journal of behavioral development. 27(2). ۱۸۲-۱۸۹٫

Corsini. Raymond.J. (2002). The dictionary of psychology. New York: Brunner .Routlege.

Cummins. R. A, & Nistico. H. (2002). Maintaining life satisfaction: The role of positive cognitive bias. Journal of happiness studies. 3. 37-69.

Dabbagh Ghazvini. S. (2011). Relationships between academic self-concept and academic performance in high school students. Procedia social and behavioral sciences. 15. 1034–۱۰۳۹٫

Diener. E. (2000). Subjective well-being. The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist. (55). 34-43.

Diener. E, Horwitz, J, & Emmon, R.A. (1985).Happiness of the very wealthy.Social Indicators Research.)16. (263-74.

Diener. E, Suh. E.M, Lucas. R.E,& Smith. H.E. (1999). Subjective well-being: three decades of progress. Psychological bulletin. )125(. 276-302.

Diener. E. (2006). Guidelines for national indicators of subjective well being and ill being. . ۱(۲). ۱۵۱-۱۵۷٫ (http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs11482-006-9007-x?LI=true)

Diener. E, Seligman. M. E. P. (2002). Very happy people. Psychological science. 13(1). 81-84.

Diener. E, Seligman. M. E. P. (2004). Beyond money toward an economy of well-being. Psychological science in the public interest. 5(1). 1-31.

Diener. E, & Diener. M. (2009). Cross-cultural correlates of life satisfaction and self-esteem. Journal of Personality and Social Psychology. 68. 653-663. (http://link.springer.com/chapter/10.1007/978-90-481-2352-0_4#page-2)

Dixon. S. V, Graber. J. A, & Brooks-Gunn.J. (2008). The roles of respect for parental authority and parenting practices in parent–child conflict among african american, latino, and european american families.22(1). 1–۱۰٫ (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3125601/#!po=80.4348).

Ferla. J,Valcke. M, Cai. Y. (2009). Academic self-efficacy and academic self-concept: Reconsidering structural relationships. Learning and individual