یکی از مهم ترین بخش های اقتصادی کشورها،بازار سرمایه بوده که اهمیت آن بر هیچ کس پوشیده نیست. بازار سرمایه ارتباط نزدیکی با ساختار اقتصادی کشور داشته و قوت وضعف آن می تواند نشان دهنده وضعیت اقتصادی کشور باشد. توسعه بازار سرمایه می تواند نقش مهمی در رشد درآمد ملی کشور و رفاه عمومی جامعه ایفا کند.آمارهای موجود نشان  می دهد که بورس های توسعه یافته در کشورهای پیشرفته قرار داشته و در این کشورها پیش از هر امری امنیت سرمایه گذاری برای ورود سرمایه گذاران داخلی و خارجی به بورس فراهم می شود (عباسیان و همکاران، 1387: 136).
بسیاری از اقتصاددانان بر این عقیده اند که تفاوت اقتصادهای توسعه یافته و توسعه نیافته در بازارهای مالی یکپارچه فعال و گسترده است، بازارهایی که کشورهای توسعه یافته از آن محروم هستند، در بازارهای مالی کشورهای صنعتی، حجم قابل ملاحظه ای از سرمایه مالی اقتصاد خود را در کنترل دارند.این بازارها با ایجاد انگیزه پس انداز کردن و تبدیل پس انداز به سرمایه گذاری نقش مهمی را در رشد اقتصادی بر عهده دارند.
سرمایه گذاری یکی از مهم ترین عوامل در رشد و توسعه اقتصادی است.تقریباً در اکثر کشورهای در حال  توسعه از جمله ایران،بازار سرمایه منسجم و کارآمدی وجود ندارد و به دلیل فعالیت در سطح ابتدایی و محدود، نمی تواند نقش قابل ملاحظه ای در تجهیز و هدایت وجوه موجود در اقتصاد را فراهم کند.
در دنیای امروز بازار بورس سرمایه به عنوان یک بازار توسعه یافته است و یکی از بخش های حیاتی اقتصاد کشورهاست که با رشد و

 توسعه اقتصاد هموار این بازار، جایگاه گسترده تر و مهمتری یافته است.

بورس اوراق  بهادار به عنوان نماد بازار سرمایه، تأثیر پذیری زیادی از تغییر چرخه های تجاری و اقتصادی دارد (جلیلیان و جمشیدپور،1390). بورس اوراق بهادار از ابزار اقتصاد نظام سرمایه داری است و جزء لاینفک آن به شمار می رود. بورس یکی از بازارهای مهم و غیرقابل انکاری است که تأمین کننده بازار و منفعت شرکتهای پذیرفته شده در آن است. دایره المعارف آمریکا در تعریف بورس می نویسد:” بورس اوراق بهادار، سازمانی است که سرمایه گذاران را قادر می سازد تا اوراق قرضه یا سهام شرکتها را خرید وفروش کنند.بزرگترین ویژگی بورس منفعت آن برای کل جامعه است “(عباسی، 1383).
با در نظر گرفتن این واقعیت که پس انداز و سرمایه گذاری برای رشد اقتصاد حیاتی هستند، بازار سرمایه به عنوان پلی است که پس انداز واحدهای اقتصادی دارای مازاد را به واحدهای سرمایه گذاری که بدان نیازمندند انتقال می دهد.
سرمایه گذاری یک امر ضروری و حیاتی در جهت رشد و توسعه اقتصادی هر کشور است، برای اینکه وجوه لازم جهت این سرمایه گذاری فراهم آید، باید یکسری منابع برای تأمین سرمایه وجود داشته باشد بهترین منبع برای تأمین سرمایه، پس انداز های مردم است (شفیع زاده، 1375).
این بازار با هدایت پس اندازها و سرمایه های خرد مردم،موجب توسعه،ایجاد شغل،رونق فضای تولید و افزایش سطح رفاه عمومی می شود.یکی از مهمترین عوامل موثر بر رشد اقتصادی ایجاد پس انداز و هدایت آن به سمت سرمایه گذاری و تولید است.در ایران در سالهای  گذشته به دلایل مختلف از جمله اقتصاد نفتی بازار سرمایه همواره ضعیف بوده است و تنها در سالهای  اخیربا سیاست های اعمال شده شاهد رشد وتوسعه آن از نظر فیزیکی و جذب سرمایه هستیم.
بنابراین بازار سرمایه، واحدهای پس اندازی و سرمایه گذاران را با یکدیگر ارتباط می دهد و از طرفی دیگر سازوکارهای تعبیه شده در این بازار از طریق رشد حجم پس انداز و سرمایه گذاری، رشد اقتصادی را تسریع می کنند. استفاده از بازار سرمایه  برای تأمین مالی مخارج دولت نیز از جمله قدیمی ترین و متداولترین شکل مبادلات مالی است. اتکای دولتها به بازار سرمایه در اغلب اقتصادهای مدرن نه تنها از این جهت مهم است که دولتها غالباً  اوراق بدهی منتشر می کنند تا بخش عمده هزینه های خود را تأمین نمایند، بلکه استقراض دولت غالباً حجم عظیمی از کل وجوه عرضه شده در بازار توسط وام دهندگان را جذب می کند (سایت بورس اوراق بهادار ایران-335).
در هر بازار مالی با توجه به گسترش و عمق آن جهت سرمایه گذاری، ابزارهای مختلفی وجود دارد. سرمایه گذاران همواره سعی دارند پس اندازهای خود را در جایی سرمایه گذاری کنند که بیشترین بازده عاید آنها شود. در این راستا سرمایه گذاران باید قدرت ریسک بالایی داشته باشند. در صورتی تحمل ریسک را متقبل می شوند که میزان بازده از ریسک تقبل شده بیشتر باشد و علاوه بر این دو، سرمایه گذار خواهان نوعی از سرمایه گذاری است که نقدشوندگی بالایی هم داشته باشد یعنی به سرعت به وجه نقد تبدیل شود.
نوسان در ریسک در کانون توجه افرادی قرار دارد که به نحوی با صنعت مالی سر و کار دارند. این دو(گسترش و عمق بازار) هسته مجازی همه فعالیتهای ما را تشکیل می دهند. عدم نقد شوندگی در بازار یکی از عوامل به وجود آمدن نوسان است. ویژگی دیگر ساختار بازار که در نوسان نقش محوری دارد، توقف های بازار است، نوسان بورس اوراق بهادار ایران بر خلاف بورسهای موفق بسیار بالاست (فلاح پورو همکاران، 1391).
بازار سرمایه را می توان به عنوان یکی از اساسی ترین بخش های درگیر اقتصاد مالی با بدنه جامعه دانست و بورس اوراق بهادار به عنوان بخش اصلی بازار متشکل سرمایه است.
بورس اوراق بهادار در کشورهای اروپایی از جایگاه بالایی برخوردار است و ابزار مالی کارآمدی برای ایجاد صنعت و خدمات جدید به شمار می رود و ایران یکی از قدیمی ترین بورسهای خاورمیانه با عمری کمتر از نیم قرن از جایگاه نسبتاً مناسبی برخوردار است ولی در مقایسه با بورسهای معتبر دنیا  مانند نوزادی به سر می برد. ایران با وجود اینکه دومین صادرکننده نفت جهان از منطقه خاورمیانه بعد از عربستان است و با این پشتوانه قوی همچنان در رتبه های پایینی نسبت به بورسهای معتبر قرار دارد و به علت مواجه با مشکلات و نارسایی ساختاری، مسائل مربوط به عرضه و تقاضای سهام و برخی مسائل درون سازمانی، از سرعت،تحرک، قدرت و پویایی لازم برخوردار نشده است و نیازمند به تغییرات و دگرگونی هایی است تا به صورت یک بازار سرمایه پویا و کارا در سطح ملی مطرح گردد.
در گذشته، رشد بورسهای خارجی محدود بود، چون شرکتهای بورسی بیشتر به تأمین مالی از طریق بدهی تا تأمین مالی از طریق سهام عادی متکی بودند. با این حال، اخیراً شرکتهای غیر آمریکایی، سهام را به دفعات بیشتری منتشر می کنند که رشد آنها را ممکن ساخته است (عباسی،آدوسی، 1388: 117).
گزارش حاضر که با هدف آشنایی سرمایه گذاران، بازرگانان، تحلیل گران بازار سرمایه، فعالان بازار سرمایه با وضعیت  بورسهای جهان و تحولات آنها تهیه شده است؛ وضعیت بورس کشور ایران را درطی دوره زمانی از سال 2008 تا 2012 با سایر بورسهای جهان از نظر شاخص هایی مانند بازده ،ریسک، نقدشوندگی، نرخ رشد ارزش بازار و نقش بورس در اقتصاد  کشور مقایسه می شود و دلایل قوت وضعف آن در طی یک دوره مورد بررسی قرار می گیرد و به آنان کمک می کند تا بر اساس نتایج تطبیقی، جهت گیری های توسعه بازار سرمایه را تدوین نمایند.