در دنیای امروز كه ارتباطات موجب اشتراك فكر و تبادل علم می شود، شبكه های اجتماعی را می توان از بسترهای مؤثر در تولید علم، اشتراك عقاید و رشد فردی و اجتماعی دانست. هدف كلی هر شبكة اجتماعی، ایجاد سرمایة اجتماعی و تسهیل ارتباط بین متخصصان و حرفه مندان است. تبدیل سرمایة فردی به سرمایه اجتماعی، از مسائل مهم و مورد توجه تمامی حوزه‌های علمی است. از این طریق، دانش فردی به دانش جمعی تبدیل و در واقع از دانایی جمعی برای حل مسائل و مشكلات دنیای علم بهره‌برداری می‌شود. شبکه های اجتماعی زمینه ای از شبکه است که در سالهای گذشته بسیار مورد توجه قرار گرفته است.  در یک تلاش برای تنظیم یک اساس اینترنت غیر آمرانه و غیر انحصاری، مهندسان شبکه شروع به ساخت شبکه های اجتماعی نمودند. مدیریت و کنترل شبکه‌های بزرگ مانند شبکه های اجتماعی

 همیشه دردسرهای مخصوص به خود را دارد.

در پی گسترش روزافزون شبكه‌های رایانه‌ای، ارتباط سازمان‌ها و مشتریان مختلف با اینترنت و افزایش استفاده از تجهیزات رایانشی همراه مانند تلفن همراه و تبلت، محققان و متخصصان به فكر طراحی و ایجاد راهكارهای نوین برای بهینه‌سازی این ارتباطات افتادند؛ مدیریت تجهیزات سیار، الگوی جدید آدرس‌دهی و نامگذاری در اینترنت، مدیریت دسترسی كاربران، امن‌سازی ابرهای رایانشی و كاربردهای مختلف مجازی‌سازی را می‌توان از جمله مهم‌ترین ایده‌هایی دانست كه امروزه در حال تكامل هستند.

همان‌طور كه مشخص است هر ایده‌ای باید پیش از پیاده‌سازی عمومی، در آزمایش‌های مرتبط موفقیت لازم را كسب كند. برای بررسی ایده‌های فوق نیز، باید علاوه بر محیط آزمایشگاهی مناسب، ترافیك واقعی كاربر شبیه‌سازی شود تا نتیجه آزمایش این راهكارها به واقعیت نزدیك باشد و مقیاسی واقعگرایانه نسبت به استفاده عمومی به دست آید.

اما معمولا آماده‌سازی این چنین آزمایشگاهی نیازمند صرف هزینه‌های گزاف است كه اتلاف وقت زیادی را نیز به دنبال خواهد داشت. چه بسیار ایده‌های‌ درستی كه به دلیل برخورد با چنین موانعی و نبود امكان آزمایش در شبكه‌ها و ترافیك واقعی كاربران، از بین رفته و به دست فراموشی سپرده می‌شود كه این موضوع در نهایت سد راهی برای پیشرفت فناوری است.

احتمالا شما نیز با خواندن جملات قبل و عبور از كلمات «شبكه‌های واقعی» و « ترافیك واقعی كاربران» به این نتیجه رسیده باشید تنها محیط واقعی برای انجام این آزمایش‌ها و ارزیابی فناوری‌‌های آینده‌ شبكه‌ جهانی، «اینترنت» است . SDN یا   Software Defined Networking راهكاری است كه به وسیله پروتکلی به نام OpenFlow امكان انجام آزمایش‌ها روی اینترنت را به نحوی فراهم می‌كند كه در استفاده كاربران اینترنت اخلالی ایجاد نشود [6,7].

SDN یا شبکه‌های نرم‌افزارمحور سعی دارند هوشمندی شبکه‌ها را بیشتر کرده و با انتقال بخش کنترل داده‌ها از  سوئیچ و روتر سخت‌افزاری به لایه‌های نرم‌افزاری مجازی شبکه و بهره‌گیری از یک کنترلر نرم‌افزاری متمرکز، قابلیت‌هایی مانند برنامه‌ریزی، مقیاس‌پذیری، انعطاف‌پذیری، خودکارسازی، هوشمندی و توسعه نرم‌افزاری شبکه توسط سازمان‌ها را فراهم کنند[8]. از SDN به عنوان بزرگ‌ترین تحول چهار دهه شبکه های کامپیوتری نام برده می‌شود.

1.2    طرح مسئله

آزمایشگاه های اجتماعی یک بستر آزمایش شبکه های اجتماعی می باشد که با استفاده از این آزمایشگاه ها ، محققان قادرند آزمایشاتی با پروتکل های جدید و برنامه های کاربردی برای شبکه های اجتماعی در یک محیط واقعی انجام دهند. با این وجود در این بسترهای آزمایشی انجام بعضی آزمایشات مانند آزمایش روی لایه دوم شبکه (L2) مقدور نبود و ما برای رسیدگی به این مشکل ما تصمیم گرفتیم سیستمی را توسعه دهیم تا به محققان آزمایشگاه های اجتماعی اجازه انجام آزمایش بر روی L2 را نیز بدهد. علاوه بر این تصمیم گرفتیم تا با استفاده از تکنیک شبکه های نرم افزار محور (SDN) به این هدف برسیم. SDN معماری ای است که به پژوهشگران این امکان را می دهد تا بر روی L2 آزمایش کنند. ما این معماری را با استفاده از پروتکل OpenFlow SDN که به پژوهشگران اجازه مدیریت توپولوژی های تجربی L2 خود را می دهد پیاده سازی می کنیم. SDN یک استاندارد شبکه جدید است که امکان نوآوری بوسیله محققان ، کاربران،توسعه دهندگان برنامه ها/سرویس ها و … را بخوبی کمپانی های سازنده ممکن می سازد.