شرایط بازارهای مالی به عنوان یكی از اساسی­ترین بازارهای هر كشور به شدت بر بخش­های واقعی اقتصاد اثر گذار بوده و از سایر بخش­ها نیز تأثیر می­پذیرد. یكی از اجزای مهم بازارهای مالی بازار سرمایه است، بازار سرمایه به عنوان آینه تمام نمای اقتصادی یك جامعه كاركردهای مختلفی را بر عهده دارد. یكی از این كاركردهای اساسی ایجاد سازوكارهایی است كه به افزایش نقدشوندگی ابزارهای تامین

 مالی و نهایتاً افزایش امنیت سرمایه گذاری منجر می گردد . امروزه در بسیاری از بازارهای مالی پیشرفته، مدیریت ریسك و بكارگیری ابزارهایی برای كاهش نوسانات قیمت اوراق بهادار به منظور كمینه نمودن احتمال بازده منفی دارایی ها بسیار متداول می باشد. وجود تنوع در ابزار های مالی یكی از عوامل موثر در ایجاد انگیزه در جلب مشاركت سرمایه گذاران در بازار های نظام مند سرمایه است . از این رو انواع مختلفی از صندوقهای سرمایه گذاری با هدف جمع آوری وجوه از سرمایه گذاران غیر حرفه ای و اختصاص آن به سبدهای سرمایه گذاری كارا، كاهش ریسك سرمایه گذاری و كسب بازده ای متعارف پا به عرصه ظهور گذاشتند (اعتمادی و دیگران،1388).

بدین ترتیب راه اندازی صندوق های سرمایه گذاری در سهام، از آرزوهای دیرین فعالان بازار سهام ایران بود كه به همت قانون گذاران و فعالان بازار سرمایه، اولین صندوق سرمایه گذاری در سهام از ابتدای سال 1387، فعالیت خود را آغاز كرد. صندو­ق­های سرمایه­گذاری مشترک تمایل دارند از طریق مزایای تنوع بخشی، مدیریت حرفه­ای، نقدشوندگی و صرفه­جویی نسبت به مقیاس سرمایه گذاران را جذب کنند.
با توجه به این كه مدتی هر چند كوتاه از آغاز فعالیت صندوق های سرمایه گذاری در كشور می گذرد، این سؤال مطرح است كه چه رابطه­ای بین مدیریت صندوق­های سرمایه­گذاری مشترک و عملکرد این صندوق­ها وجود دارد.
بر همین اساس فصل اول این مطالعه به کلیات پژوهش اختصاص دارد. بنابراین، ابتدا به تعریف­ مساله مورد بررسی پرداخته می­شود­. سپس پرسش­های مورد تحقیق بیان می­شود. در ادامه فرضیه­های تحقیق، روش پژوهش، حدود زمانی و مکانی پژوهش و اهداف آن تبین می­شود و در پایان ساختار رساله­ی حاضر بیان می­گردد.