:

بروسلا ها کوکوباسیل های گرم منفی وغیر متحرک اند که انگل اختیاری دورن سلولی می باشند.این باکتری هاعفونت های سیستمیک و خونی در انسان وحیوان ایجاد می کنند(zoonosis).بروسلا بی هوازی اختیاری بوده که کپسول ندارد. این باکتری ها zoonosis بوده که در حیوانات اهلی به صورت منبع اصلی این باکتری ها هستند وانسان ها میزبان های اتفاقی  هستند. بروسلا ها در انسان باکتریمی داده ومی توانند برای مدت طولانی در خون انسان باقی بمانند. جنس بروسلا براساس تنوع آنتی ژنی ومیزبان اولیه شامل7گونه ی (بروسلاملیتنسیس) درگوسفندوبز،)بروسلاسوئیس (درخوك)،بروسلاآبورتوس (درگاو،) بروسلااویس (درگوسفند) بروسلاكانیس (درسگ)،،بروسلانئوتومه (درموش جنگلی و) بروسلاماریس (درپستانداران دریایی می باشد.بروسلا در میزبان حیوانی خود بیماری

 شدیدی ایجاد می کند اماعفونت آنها در انسان ملایم است معمولا.در بیماری بروسلوز انسانی(تب مواج یا تب مالت)دو مرحله وجود دارد یک مرحله حاد که بصورت باکتریمی حاد اتفاق افتاده وبه دنبال آن مرحله مزمن ایجاد می شود که ممکن است سال ها طول کشیده بافت های مختلفی را درگیر می کند. این باکتری ارگان های بسیاری را می تواند درگیر كند. بروسلا آبورتوس از جمله مهم ترین عوامل سقط جنین به گاو است.دلیل ایجاد سقط جنین در گاو علاقه مندی این باکتری به الکل 3کربنه اریتریتول می باشد از آنجا که در منطقه جفت گاو است باکتری در این منطقه کلنیزه می شود.چون  انسان اریتریتول ندارد سبب سقط جنین نمی شود. 3 آنتی ژن سطحی در بروسلا شناسایی شده که 2 آنتی ژن توسط فرم S کلنی شده و یک آنتی ژن توسط فرم R کلنی تولید می شود.Ag A که به طور غالب در بروسلا آبورتوس دیده می شود.Ag M به طور غالب در ملی تنسیس دیده می شود. سالانه 500.000 مورد مبتلا به تب مالت به WHO(سازمان جهانی سلامت)گزارش می شود .بیماری تب مالت در انسان به3 شكل حاد، موضعی و مزمن بروز می‌كند.  بروسلا ملی تنسیس B. melitansis : منطقه مدیترانه، امریكای لاتین، كشورهای حاشیه خلیج فارس، هند یافت می شود. بروسلا آبورتوس B. abortus : در تمام دنیا وجود دارد. بروسلا سوئیس B. Suis : ایالات متحده، جنوب آمریكا، جنوب شرق آسیا ، در ژاپن ، مركز اروپا و بخصوص شمال و جنوب امریكا بسیار شایع است. امروزه كنترل بیماری بروسلوز به سه اصل كشتن دام‌های آلوده، پاستوریزه كردن محصولات لبنی و واكسیناسیون استوار است.واكسیناسیون دام‌ها برپایه تلقیح سویه‌های زنده ضعیف شده بروسلا آبورتوس (S19 , 45/20) و بروسلا ملی‌تنسیس (Rev1) است.استفاده از این واكسن‌ها در دام با محدودیت‌هایی همراه است؛ تحریك تولید آنتی‌بادی در دام‌های واكسینه شده كه مانع از تفكیك آنها از دام‌های مبتلا می‌گردد، همچنین بروز سقط جنین و ابتلا به بروسلوز در این حیوانات، باعث شده تا تلقیح این واكسن‌ها در دام‌ها با احتیاط انجام گیرد. همچنین واكسن های بروسلوز انسانی بر پایة پیكرة كامل باكتری غیر فعال شده و یا سویه‌های زنده تخفیف حدت یافته با دو مشكل اساسی مواجه‌اند: نخست آنكه گاهی ایجاد بیماری می نمایند و دوم آنكه با واكنش‌های ازدیاد حساسیت‌ ناخواسته همراهند.

یافتن واکسن موثر برای مصون سازی بی خطر برای انسان و دام مبنای تحقیقات گسترده ای شده است.در همین راستا، در سال های اخیر ایمنی زایی با آنتی ژن های مختلفی از گونه های بروسلا به شکل مونووالان،طبیعی،کونژوگه وبا نوترکیب مورد مطالعه وبررسی قرار گرفته است(6،7).استفاده از اجزای مختلف سلول بروسلا(LPS,Omp) که توانایی ایجاد پاسخ ایمنی(همورال وسلولار) را داشته باشد وساخت واکسن های کونژوگه  ی از نوع زیر واحدی(subunit) که این  مشکلات ذکر شده را نداشته باشد،گامی موثر در پیشبرد این اهداف دارد.(16)