زندگی در جهان امن و عاری از خطر همواره آرزوی انسان ها بوده است و توجه  به ایمنی به صورت تلاش برای بقا از  بدو خلقت در نهاد بشر وجود داشته است . از سوی دیگر  بشر  همواره در تلاش برای بهبود زندگی و سطح رفاه خود بوده  و در این راه با ایجاد تغییر در طبیعت کوشیده  منابع آن را در خدمت خود درآورد . فعالیت های صنعتی  بخشی از  تلاش انسان برای رسیدن به رفاه بیشتر است ، اما در اثر این تغییرات و گسترش این نوع فعالیت ها ، مخاطرات خاصی که ناشی از  تغییر در نظام رایج طبیعت است ، رخ نموده اند . با گذر زمان و رشد فعالیت های صنعتی ، مخاطرات  مربوط به آن ها نیز  رشد داشته است . بنابراین برای داشتن محیطی ایمن ، امروزه داشتن صنایعی عاری از خطر به عنوان دغدغه ای بزرگ برای عامه مردم و به ویژه متخصصین و صنعت گران مطرح است . از طرفی مقیاس امروزی تولید و میزان سرمایه گذاری ، که افزایش چشمگیری نسبت به سابق  داشته ، وجود  واحد های ایمن تری را  ایجاب می کند . چرا که در صورت  وقوع  حادثه میزان خسارات وارده بسیار بالا خواهد بود و این برای صنعت امروز ، که رقابتی بی رحمانه در آن حکم فرما می باشد ، غیر قابل

 تحمل است . نزدیکی واحدهای صنعتی به مراکز پر جمعیت ، باعث افزایش اثرات اقتصادی و اجتماعی حوادث شده است . در سال های آغازین گسترش فعالیت های صنعتی ، مهندسی ایمنی به صورت درس گرفتن از حوادث رخ  داده  برای بهبود طراحی های آن ، تجلی می یافت . بر مبنای تجارب کسب شده  و  برای جلوگیری از حوادث مشابه ، مهندسین  فرآیند آموخته های خود را به صورت کد های طراحی ، مدون و منتشر کردند . به علت محدود بودن دامنه فعالیت های صنعتی در این برهه عموماً حوادث رخ داده  محدود  به تجهیزات خاص و یا نهایتاً مرزهای کارخانه می ماند ، اما  پس  از رشد سریع صنایع شیمیایی و نفت و گاز ، در ابتدای دهه شصت میلادی تعداد و دامنه تاثیر حوادث صنعتی  نیز افزایش چشمگیری داشت .

رخداد حوادثی چون فلیکس بورو 1 انگلستان در  سال1974و یا حادثه نشت گاز سمی در سوسو 2 ایتالیا در سال 1976 تنها نمونه هایی از این حوادث است . این حوادث وحوادثی از این  دست بر خلاف حوادث  پیش از سال های دهه شصت ، تاثیر فراتر از مرزهای کارخانه های مربوطه داشتند . دراین زمان بود که به علت فشار شدید افکار عمومی قوانین ایمنی واحدهای صنعتی توسط جامعه اروپا مورد تصویب قرارگرفت . در آمریکا نیز پس از فاجعه بوپال 3 در هند در سال 1984 ، که هنوز پس از گذشت سال ها فجیع ترین حادثه صنایع شیمیایی شناخته می شود و برخی حوادث رخ داده در این کشور ، قوانین متعددی در زمینه ایمنی صنایع  از  تصویب کنگره گذشت . بنا به نیاز احساس شده در سال های آخر دهه شصت میلادی بود که روش هایی برای شناسایی مخاطرات فرآیند ، همچون روش شناخته شده “ارزیابی کمی ریسک ” ابداع و ارائه شد . بنابراین برای کاهش دادن دامنه یا احتمال رخداد این حوادث ، نیاز  به پیاده سازی روش هایی موسوم  به مدیریت ریسک است . هدف از مدیریت ریسک ، ارزیابی و سپس  حذف یا کنترل کانون های خطر است . مدیریت  ریسک امروزه  نه تنها  در  صنایع  شیمیایی و نفت و گاز  بلکه در بسیاری از فرآیند های سازمان یافته بشری مانند فعالیت های اقتصادی یا پروژه های عظیم عمرانی هم کاربرد دارد .
فصل اول : کلیات
1-1 . هدف اصلی تحقیق
هدف از این پروژه ارزیابی برخی از حوادث  مخاطره آمیز است که وقوع آن در ایستگاه  تقویت فشار  گاز  رامسر 1 محتمل می باشد و هم چنین بررسی آثار و پیامد های ناشی از  بروز این حوادث ، با داده های تجربی و به وسیله مدلینگ توسط نرم افزار  PHAST انجام می شود و در نهایت راهکار ها و پیشنهادات مناسب جهت کنترل و کاهش پیامد های ناشی از این حوادث ارائه خواهد شد .