از زمان ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات در حوزه های مختلف و سازمانها و شرکت ها حدودا بیست سال می گذرد و هرروزه بکارگیری و سرمایه گذاری بخشهای دولتی وخصوصی در این بخش بیشتر می شود. میان سازمانها و دستگاههای دولتی حجم عظیمی از سرمایه گذاری را در این بخش انجام داده اند و هم اكنون نیز در حال تخصیص منابع و سرمایه گذاری می باشند. بسیاری از شركت ها و سازمان ها طرح جامع فناوری اطلاعات و ارتباطات خود را تهیه نموده یا در حال تهیه می باشند.یکی از نکات مهم انطباق طرح های فوق با روش معماری

 سازمانی است لذا نیازبه ایجاد زمینه لازم جهت تصحیح و یا تكمیل طرح های فوق به وجود می آید.در سازمان‌های امروزی که اغلب دارای ابعاد و ساختارهای پیچیده و از نظر فیزیکی توزیع شده هستند تنها ذکر اینکه چه کارهایی باید توسط چه کسانی (شرح وظایف) انجام شود کافی نیست، بلکه فرآیندها، داده‌ها، اهداف و نقش افرادی که در سازمان انجام وظیفه می‌کنند باید با اهداف و راهبردهای سازمان که در قالب برنامه‌ریزی راهبردی ارائه می‌شوند، همخوانی داشته باشد. چنین امری مستلزم آن است که سازمان دارای یک نقشه از تمام ابعاد خود باشد تا بتواند با استفاده از این نقشه، روابط بین ابعاد سازمان را درک نموده و در صورت نیاز با تغییرات هماهنگ نماید. این نقشه از سازمان، که حاوی اطلاعات افراد، فرآیندها، مکان‌ها و دیگر ابعاد و خصوصیات سازمان است، معماری سازمانی نامیده می‌شود.

مفهوم سرویس گرایی ازمدتی پیش وجود داشته ودرزمینه های متفاوت وبرای مقاصد مختلفی مورداستفاده قرارگرفته است اماآنچه درطول حیات این مفهوم ثابت مانده است،آن است كه این مفهوم،روشی مبتنی برمفهوم تجزیه را ارائه می دهد.بنابراین سرویس گرایی یك روش فنی محض نیست.سرویس گرایی درتركیب با”معماری”، معماری سرویس گرارامعرفی میكندكه مدلی را ارائه می دهدكه درآن منطق ,كل سیستم به بخش های منطقی, مجزاوكوچكتر شكسته می شوند.این واحدهای كوچكترجمعا بخش بزرگتری ازمنطق را ارائه می كنند ومی توانندتوزیع شده باشند.

معماری سازمانی سرویس گرا (SOA) مشوق واحدهای منفردمنطق است تا بتواند به مجموعه ای ازاصول طراحی دست یابد.امروزه دیگر توسعه سرویس گرایی به جایی رسیده است که هر جا صحبت ازمعماری سازمانی است معماری سازمانی سرویس گرا رادر ذهن ها تداعی میکند[21].معماری سرویس گرا سبکی ازمعماری میباشد که ازاتصال سست سرویسها جهت انعطاف پذیری وتعامل پذیری کسب وکار به صورت مستقل ازفناوری پشتیبانی میکندوازترکیب مجموعه ای ازسرویس های کسب وکار تشکیل شده است که این سرویس ها،انعطاف پذیری و پیکربندی پویا را برای فرایندها محقق می کند[1].

حاکمیت برمعماری سرویس گرا به طورویژه برروی اداره وحاکمیت برسرویسها متمرکز می شود ویک چارچوب اساسی برای دستیابی به تعامل پذیری کارکردی وغیرکارکردی سرویس ها در بین مرزهای کسب وکاررافراهم میکند [23]. حاکمیت یک عامل کلیدی درموفقیت پروژه های معماری سرویس گرای سازمان میباشد.بدون حاکمیت ،سازمان نمی تواندبه طورکامل ارزش معماری سرویس گرارا درك کند [24].حاکمیت برمعماری سرویس گرا ،فرآیندی است که تحقق منافع همه ذینفعان فناوری اطلاعات و کسب وکاررا بوسیله برنامه ریزی،تامین بودجه واجرای ابتکارعمل معماری سرویس گرا تضمین میکند ونوعی سرمایه گذاری استراتژیک است که موسسه وکارکردهای آن را در پروژه ها به بهترین شکل ممکن پشتیبانی میکند[25] . اگرحاکمیت بر معماری  سرویس گرا موفقیت آمیزباشد ، سازمان میتواند سرویس های باکیفیت ومطمئنی راایجادکندواین امرسبب کارایی واثربخشی سازمان میگردد [22]. همه سازمان هابرای ارزیابی وضعیت جاری حاکمیت بر SOA خود نیازمند یک چارچوب ارزیابی می باشند,به گونه ای که بتوانددرتعیین نیازمندیهای حاکمیت برSOA و ارائه یک مدل مناسب حاکمیت بر SOA مفید باشد.در این تحقیق ضمن اشنایی با مفاهیم اولیه ی سرویس گرایی ,معماری سرویس گراو حاکمیت معماری سرویس گرا  به بررسی چارچوب های ارزیابی حاکمیت معماری سرویس گرا پرداخته و انها را با هم مقایسه میکند. ودرنهایت به ارایه یک روش برای ارزیابی حاکمیت معماری سرویس گرا می پردازد.