1-1. پیرازین ها :

پیرازین ها دسته ای از دیازین ها بوده و دیازین ها نیز از مشتقات بنزن به شمار می روند كه به جای دو اتم كربن دارای دو اتم نیترو‍ژن می باشند. دیازین ها دارای سه ساختار ایزومری ممكن می باشند كه بسته به موقعیت های (1و2)، (1و3)و (1و4) اتم های نیتروﮋن در حلقه

 به ترتیب پیریدازین (1)، پیریمیدین (2) و پیرازین (3) نامیده می شوند.

1-2. ساختار پیرازین ها :

ساختار پیرازین (3) به وسیله آنالیز اشعه X و پراش الكترون تعیین شده است. پیرازین حلقه شش عضوی مسطح دارای دو اتم نیتروﮋن با تقارن D2h است كه این اتمها در حلقه نسبت به هم در موقعیت (1و4) قرارگرفته اند.
پیرازین دارای نقطه ذوب  57 بوده و در دمای ­oC­ 116 به جوش می ­آید. ظرفیت گرمایی اندازه گیری شده برای پیرازین کریستالی در محدوده­ی oC­40-20 است [1]

طیف 1H-NMR شامل یک پیک  برای چهار هیدروژن معادل می باشد که در ppm63/8=δ در حلال کلروفرم دوتریه ظاهر می شود:

همچنین دارای یک پیک کربن 13C-NMR در ppm9/144=δ برای چهار کربن معادل می باشد:

ترکیبات پیرازینی خواص بیولوژیکی و دارویی دارند که در بسیاری از موارد برای درمان بیماری های پیشرفته مانند سرطان استفاده می شوند. پیرازین دارای مشتقات فراوانی است که از آن جمله می توان به پیریدوپیرازین ها (4) و (5) اشاره کرد.

وجود یک حلقه­ ی پیریدینی چسبیده به پیرازین نه تنها ویژگی های فیزیکی آن از جمله دمای ذوب و جوش را تغییر       می دهد بلکه روی خواص شیمیایی آن نیز تأثیرگذار است.

در سال­ های اخیر تعدادی از پیریدوپیرازین­ ها به عنوان ترکیبات دارای خواص بیولوژیکی در برخی از مجلات و منابع پزشکی و شیمی معرفی شده اند. برای مثال دو نمونه از این ترکیبات مانندپیریدو ]2و3-3و4- 2[.

پیریدو ]2و3-3[. همچنین مشتقات­پیریدو ]3و4-4[.