امروزه نانوتكنولوژی[1] ، موضوع جذابی است که به سبب خواص ویژه و پتانسیل­های کاربردی این مواد، نظر دانشمندان، صنعتگران و حتی افراد عادی جامعه را نیز به خود جلب كرده­ است. با توجه به کاربردهای وسیع نانولوله های کربنی، روش­های تولید انبوه این دسته از مواد دارای اهمیت فوق العاده­ای می­باشند. رشد و توسعه روز افزون علم، قابلیت­ها و مزایای استفاده از این مواد را در بخش­های مختلف زندگی به اثبات رسانده است. هر چند کشف نانولوله های کربنی[2] تصادفی بوده اما موجب انقلابی در فناوری شده است. انتظار می رود همان طور كه فناوری مرتبط به سیلیکون، اکنون مورد توجه است، در آینده نیز نانولوله های کربنی فراگیر شوند.

روش­های مختلفی برای تولید نانولوله­های کربنی وجود دارد که هر کدام مزایا و محدودیت هایی دارند. انتخاب روش تولید بهینه، امر

 ساده­ای نیست چرا که معیارهای کمی و کیفی زیادی برای این انتخاب وجود دارند که مقایسة آن­ها با یکدیگر را تا حدی دشوار می­کند. با این وجود روشی که امروزه نظر دانشمندان را بسیار به خود جلب کرده، روش رسوب دهی بخار شیمیایی می­باشد. از دیگر مواردی که برای محققین اهمیت بسیار دارد یافتن کاربردهای CNT­ ها در زمینه­های مختلف و با توجه به خواص ویژه آن­هاست. از جمله این موارد، کاربرد این مواد در علم پزشکی است. متابولیسم در سطح مولكولی و سلولی رخ می دهد. هرچند به نظر می رسد دانش بشر دربارة این فرآیندهای پیچیده هر سال بیشتر می شود اما باز هم این فرآیندها به طور كامل شناخته نشده اند تا بتوان بیماری ها را در مراحل بسیار اولیه شكل گیری تشخیص داده و به طور مؤثری از آن پیشگیری و یا درمان نمود. در روش های پزشكی جاری، درمان وقتی شروع می شود كه بیماری كاملاً آشكار شده و علائم قطعی آن هم بروز كرده باشد .در بسیاری موارد هم درمان امكان پذیر نبوده چون بیماری در تمام بدن پخش و سیستم بازسازی درونی بدن را دچار آسیب جدی می کند. علاوه بر این ها تعداد زیادی از بیماران از اثرات جانبی داروها رنج می برند و برخی نیز در اثر آن می میرند. همچنین تجویز بسیاری از عوامل دارویی به بیماران به دلیل نامحلول بودن و در نتیجه نبود فرمولاسیون مناسب برای آنها امكان پذیر نیست. هم اكنون انتظارات زیادی نسبت به تأثیرات فناوری نانو در بخش پزشكی وجود دارد. به كمك ابزارهای زیست تراشه ای بهبود یافته، داروهای جدید و مؤثری كشف و ساخته خواهد شد. به عنوان مثال تراشه های پیچیده زیست سازگاری كه با قطعات غشایی یا سلول های زنده پوشانده شده اند، می توانند موجب تسریع تحقیق و آزمایش عوامل دارویی جدید شده و به پیشرفت كشف نشانگرهای جدید تشخیص بیماری های خاص و نارسایی های مولكولی و متابولیكی کمک نماید. به طور خاص نانومواد عامل دار، فصل مشترك بین مادة زنده و ابزارهای فنی را تشكیل می دهد.