اپیزیوتومی عبارت از برش پرینه به منظور افزایش اقطار تنگه خروجی لگن است. برخی از متخصصین معتقدند كه برش اپیزیوتومی بهتر از پارگی اتفاقی واژن ترمیم می شود. در عین حال این روش در برخی زنان باعث عوارضی از جمله عفونت، درد، هماتوم، پارگی درجه 3 و 4 می شود.

در گذشته اپیزیوتومی بدلیل کاهش احتمال لسراسیون شدید پرینه و عوارض ناشی از شل شدن عضلات کف لگن و ترمیم سریعتر به طور روتین در زنان نولی پار توصیه می شد. ولی در مطالعات کنترل شده جدیدتر نشان دادند که اپیزیوتومی در دسترسی به اهداف مذکور روش موفقی نمی باشد. با این وجود هنوز در اکثریت مراکز درمانی و حتی آموزشی کشور ما اپیزیوتومی به طور روتین در زایمان های بار

 اول و دوم انجام می شود.

میزان انجام اپیزیوتومی در مطالعه ای در نیجریه 54% ذکر شده. و در مطالعه ای دیگر در یمن این میزان 75% بوده است.

بین سال های 1998- 1980 تعداد اپیزیوتومی های انجام گرفته در ایالات متحده از 2 میلیون به 2/1 میلیون كاهش یافته است ( 30 % كاهش ). بیشترین كاهش در سال 1990 بوده كه علت آن به عوارض آشكاری چون خون ریزی، درد دوران نفاس، احتمال عفونت و وقوع پارگی درجه 3و 4 نسبت داده می شود. امروزه خیلی از مراكز با استفاده از مانور ریتگن به منظور كنترل پرینه تمایل كمتری به دادن اپیزیوتومی دارند و ترجیح می دهند پارگی خود به خودی اتفاق بیافتد تا این كه اقدام به اپیزیوتومی كنند ، چر ا كه پارگی ها معمولاً از اپیزیوتومی كوچك تر بوده، ترمیم و بهبودی آن آسان تر و سریع تر می باشد. در مقابل ممكن است برش اپیزیوتومی تا عضلات كف لگن گسترش یابد، علاوه بر این كه زمان بهبودی آن طولانی تر بوده و از پارگی دردناك تر است. اپیزیوتومی حین زایمان با مشكلات كوتاه و بلند مدت در زنان همراه است از جمله می توان درد و ناراحتی ناحیه اپیزیوتومی كه به برقرار ی تعامل بین مادر و نوزاد ، شیردهی، روابط جنسی و حتی احساس بهبودی مادر بعد از وضع حمل خلل وارد می كند و بی اختیاری ادرار و مدفوع را نام برد این مشكلات در زنان با پر ینه سالم كمتر است. مدارك محكم و مستندی به صورت كارآزمایی بالینی از محدودیت كاربرد اپیزیوتومی حمایت می كند. در گذشته معتقد بودند كه استفاده از اپیزیوتومی دار ای مزایایی چون كوتاه كردن طول مرحله دوم لیبر (در صورت به خطر افتادن وضعیت مادر و جنین)، تسهیل كاربرد واكیوم و  فورسپس ، جلوگیری از صدمه به ساقه مغز در نتیجه شكنندگی مویرگ های مغزی نوزادان پره ترم، تسهیل تولد جنین ماكروزوم (بزرگ تر از 4 كیلوگرم) و نمایش بریچ می باشد. با وجود این تحقیقات جدید از این ادعا كه اپیزیوتومی باعث كاهش خونریزی مغزی (در نوزادان پره ترم ) و طول مرحله دوم لیبر می شود، حمایت نمی كند (1).

همچنین در مطالعات دیده شده است که زایمان بدون اپیزیوتومی منجر به کاهش فراوانی پارگی های خلفی پرینه شده و بهتر است زایمان بدون اپیزیوتومی به طور انتخابی و نه برای همه خانم های نخست زا انجام شود(2).

با توجه به عوارض ذکر شده و با توجه به اینکه به نظر می رسد هنوز اپیزیوتومی در بیمارستان ایزدی به طور روتین انجام می شود مطالعه ای نیاز است تا میزان انجام اپیزیوتومی و دلایل استفاده از ان در این مرکز درمانی بررسی شود تا بتوان راهکاری مناسب برای کاهش استفاده و محدود کردن استفاده از این روش فقط در موارد ضروری ارائه کرد.